ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

"Λύσεις υπάρχουν. Τις θέλουμε;" Συζήτηση με το κοινό την 5.2.2013 στον Ιανό ώρα 20.00






Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση για όποιον ενδιαφέρεται να ακούσει την "άλλη" άποψη και να συνομιλήσει με τους κκ Λ.Κουσούλη κια Μ. Χαραλαμπίδη. Την συζήτηση θα συντονίσει η κ. Σ. Ιορδανίδου ακαδημαϊκή υπέύθυνη του ΜΠΣ Επικοινωνία-Δημοσιογραφία του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου.

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

Μια άγνωστη ιστορία: Ο Φειδίας του 20ού αιώνα

Ο Φειδίας χορεύει ζεϋμπέκικο σε κάποια γειτονιά της Αθήνας (πιθανόν στους Αμπελοκήπους)
 Ο Φειδίας του 20ού αιώνα, (Σεπτέμβρης 1925-Ιανουάριος 2013), κατατάσσεται σε μια γενιά κατατρεγμένη, μια γενιά που ανδρώθηκε σε εποχές ταραχώδεις (Πόλεμοι, έλευση Μικρασιατών προσφύγων στην Ελλάδα το 1922, Εμφύλιος, Δικτατορία κ.ά.)  Οι γονείς του δεν είχαν οικονομική ευχέρεια, επομένως δύσκολα μπορούσαν να μεγαλώσουν τέσσερα παιδιά. Ετσι ο αδελφός του πατέρα του, ο Γιάννης, προθυμοποιήθηκε να υιοθετήσει τον Φειδία, μια και ο ίδιος δεν είχε παιδιά και να τον πάρει μαζί του στο εργαστήρι που διατηρούσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, διδάσκοντάς του την τέχνη της ξυλογλυπτικής την οποία ο ίδιος κατείχε καλά. Η μάνα του Φειδία όμως αρνήθηκε να αποχωριστεί τον μονάκριβό της γιό. Δέχτηκε όμως να βαφτίσει το μωρό Φειδία, όπως έλεγαν τον αρχαίο Ελληνα γλύπτη, σύμφωνα με την επιθυμία του Γιάννη, του φημισμένου ξυλογλύπτη της Αλεξάνδρειας.
Από μωρό ο Φειδίας πειραματιζόταν παίζοντας με τα εργαλεία στο ξυλουργικό εργαστήρι του πατέρα του αντί για τα συνηθισμένα παιχνίδια. Μεγαλώνοντας, όπως ήταν φυσικό, ακολούθησε το επάγγελμα του πατέρα του. Ξύλο άγγιζε, καλλιτεχνήματα δημιουργούσε. Σαν έφηβος την περίοδο του πολέμου αναγκάστηκε να κατασκευάζει ξυλοπάπουτσα που αντάλλασσε με λίγο ψωμί για να ζήσουν ο ίδιος οι γονείς του και τα άλλα τρία αδέλφια του. Μια φορά έφυγε ξυπόλυτος μέσα στα χιόνια, για να πάει στο διπλανό χωριό από το δικό του για να πουλήσει τα ξυλοπάπουτσα αλλά κουράστηκε και έγειρε να αποκοιμηθεί μέσα στα χιόνια με αποτέλεσμα να πάθει κρυπαγήματα. Από τότε ήταν που του έμεινε το κουσούρι και μειώθηκε η ακοή του στο ένα αυτί. Οταν τελείωσε ο πόλεμος άνοιξε ένα μικρό ξυλουργείο στην οδό Αλκιβιάδου κάπου στα Πατήσια και στη συνέχεια μετέφερε το εργαστήρι του στη Νέα Χαλκηδόνα.
Κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του δραστηριότητας συνεργάστηκε με γνωστούς αρχιτέκτονες και μηχανικούς την εποχή της άνθησης της οικοδομής (Ρίζος, Λαζαράτος κ.ά.). Οι ξυλουργικές εργασίες στην πλάζ της Βούλας, ξυλόγλυπτα τέμπλα σε εκκλησίες σε ολόκληρη την Ελλάδα, τα ξυλουργικά της Τράπεζας της Ελλάδος στην Κομοτηνή συγκαταλέγονται στις εργασίες του. 
Επειτα από 44 χρόνια αναγκάστηκε να διακόψει τη λειτουργία του μαγαζιού του και να καταθέσει τα χαρτιά του για να βγει στη σύνταξη αφού αν και ο ίδιος παρά το προχωρημένο της ηλικίας του επιθυμούσε να συνεχίσει να εργάζεται, τη δουλειά των χειροποίητων ξυλουργικών δημιουργιών είχαν αντικαταστήσει εδώ και χρόνια τα βιομηχανοποιημένα εισαγόμενα προϊόντα. Οι χειρωνάκτες ξυλουργοί δεν είχαν πια θέση στη βιομηχανοποιημένη εποχή. Παρά τη συνταξιοδότησή του, δεν έπαψε να εκτελεί καθημερινά το καθιερωμένο δρομολόγιο από το σπίτι του στο μαγαζί.....μέχρι τη στιγμή που άρχισε να κλονίζεται η υγεία του. 
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο η υγεία του Φειδία κλονίστηκε, άρχισε να νοσηλεύεται σε νοσοκομεία και έκτοτε η υγεία του καθημερινά συνέχισε να επιδεινώνεται ραγδαία. Συγκαταλέγεται στους 30.000 συνταξιούχους του ΟΑΕΕ που δεν πρόφτασαν να απογραφούν αφού τα αγαπημένα του πρόσωπα ήταν απασχολημένα με τα προβλήματα υγείας που τον απασχολούσαν...
Κλινήρης, το Σάββατο που μας πέρασε από το πρωί ζητούσε επίμονα να δει την κόρη του, όπως ο παππούς τον εγγονό του στο λογοτέχνημα του Βιζυηνού "το μόνον της ζωής του ταξείδιον" :  
"Ο παππούς παλεύει με τον άγγελον! Αλλ΄ο παππούς γυρεύει κι εμένα-Αυτό ήτον ακόμη χειρότερο! Αυτο θα ειπή πως ο παππούς μοναχός του δεν ειμπορεί να τα βγάλη πέρα με τον άγγελο και με καλεί να τον βοηθήσω!........Γιατί διες αν δεν προφθάξης, θ΄αποθάνη και θα μείνουν ανοικτά τα μάτια του" 
Ομως ευτυχώς, η κόρη του τον πρόφτασε κι έτσι ο Φειδίας του 20ού αιώνα, δεν χρειάστηκε να παλέψει για πολύ με τον άγγελο. Αφού έριξε μία στερνή ματιά τριγύρω του αποχαιρέτησε τα αγαπημένα του πρόσωπα αφήνοντας την τελευταία του πνοή ήρεμα και γαλήνια, εγκαταλείποντας τον ταραγμένο ετούτο κόσμο για το ταξίδι προς την αιωνιότητα, για το "μόνον της ζωής του ταξείδιον". 
 

Σήμερα το απόγευμα στις 15.45 η οικογένειά του, πρώην συνεργάτες του και αγαπημένοι φίλοι θα τον συνοδεύσουν στην τελευταία του κατοικία, στο Νεκροταφείο της Καισαριανής.
ΥΓ.  Ο Φειδίας του 20ού αιώνα ήταν γιός του Κατσαρόλα (βλ. προηγούμενη ανάρτηση εδώ) και αδελφός του Νικόλα (βλ. προηγούμενη ανάρτηση εδώ)

 

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2013

Επιβολή φόρων και αδιέξοδες διαδρομές

Η επιβολή φόρων στους πολίτες για την κάλυψη των κρατικών ελλειμμάτων αποτελεί μία πάγια και παλιομοδίτικη τακτική που ακολουθούν οι εκάστοτε κυβερνώντες εδώ και αιώνες. Πρόκειται για μια εύκολη μέθοδο όπου ούτε ιδιαίτερες οικονομικές γνώσεις ή ευφυία απαιτούνται για να επιβληθεί, ούτε ιδιαίτερες ηγετικές ικανότητες. 

Αντίθετα το να καρτιστεί μια μακροπρόθεσμη οικονομική πολιτική που δεν θα βασίζεται στην άγονη επιβολή φόρων αλλά στην ανάπτυξη μέσω της δημιουργίας θέσεων εργασίας και της αναδιάρθρωσης του κρατικού μηχανισμού σε επίπεδο λειτουργίας, αποτελεί επιλογή που σχεδόν κάθε κυβέρνηση προαναγγέλει αλλά ποτέ δεν υλοποιεί (ίσως επειδή σε αυτή τη περίπτωση απαιτούνται και οικονομικές γνώσεις και ηγετικές ικανότητες). 

Μαθηματικά βέβαιο είναι (το γνωρίζει ακόμα και ο  μπακάλης κάθε γειτονιάς) ότι κάθε αύξηση φόρων οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα δηλαδή στη μείωση των εσόδων από το κράτος. Οταν αυξάνονται οι φόροι, συνήθως οι αυξήσεις μεταφέρονται στον καταναλωτή μέσω των αυξήσεων των τιμών σε βασικά αγαθά και οι πολίτες αναγκαστικά -αφού μειώνεται η αγοραστική ικανότητα των εισοδημάτων τους- μειώνουν την κατανάλωση. 

Χαρακτηριστικά παραδείγματα :
1. Η υπέρογκη αύξηση των τελών κυκλοφορίας και της βενζίνης, οδήγησε στην απόσυρση σημαντικού αριθμού αυτοκινήτων, στην κατάθεση των πινακίδων και στη μείωση της κυκλοφορίας όσων αυτοκινήτων διατήρησαν τις πινακίδες με συνέπεια τα έσοδα του κράτους από τη μια να αυξάνονται (ως προς τους φόρους) και από την άλλη να μειώνονται δραστικά λόγω του περιορισμού των μετακινήσεων. 
[Μόνο στην Ξάνθη 2000 οχήματα ακινητοποιήθηκαν λόγω αδυναμίας καταβολής των τελών κυκλοφορίας δείτε σχετικές πληροφορίες εδώ]
2. Η παράλογη αύξηση των φόρων στο πετρέλαιο οδήγησε α.τους πολίτες στην κατανάλωση καυσόξυλων, β.τους εμπόρους στην εισαγωγή καυσόξυλων (κυρίως από Βουλγαρία) με αποτέλεσμα την εκροή σημαντικών πόρων στη γειτονική χώρα, και γ. στην αύξηση των ρύπων στις πόλεις με απρόβλεπτες συνέπειες στην υγεία των κατοίκων και το περιβάλλον. [Αγνωστος είναι ο αριθμός εκείνων που άνοιξαν εταιρείες με συνοπτικές διαδικασίες στη Βουλγαρία. Διαβάστε σχετικά εδώ]
3. Η αύξηση του ΦΠΑ αύξησε το κόστος για τις οικογένειες αναφορικά με την προμήθεια βασικών αγαθών (όπως τροφίμων) και οδήγησε στην αύξηση του παραεμπορίου (σε κάθε γωνιά της χώρας πωλούνται φτηνά παράνομα Κινέζικά προϊόντα) από τα οποία το κράτος δεν εισπράττει έσοδα. 
4. Η επιβολή των παράλογων χαρατσιών για κάθε ηλεκτροδοτούμενη επιφάνεια (έστω και αν αυτή δεν επιφέρει εισόδημα στον ιδιοκτήτη της) που εισπράττεται μέσω της ΔΕΗ οδήγησε στην αδυναμία των νοικοκυριών να εξοφλούν τις υποχρεώσεις τους και προς την ίδια τη ΔΕΗ. Αποτέλεσμα ήταν το έλλειμμα εσόδων της ΔΕΗ να αποτελεί δικαιολογία για την επικείμενη νέα αύξηση της τιμής της κιλοβατώρας. Επίσης οδήγησε στην διακοπή της ηλεκτροδότησης σε όσα νοικοκυριά αδυνατούσαν να εξοφλήσουν τις παράλογες φορομπηχτικές απαιτήσεις των εκάστοτε κυβερνήσεων. Η διακοπή των ηλεκτροδοτήσεων οδηγεί στη μείωση του αριθμού των πελατών-καταναλωτών της ΔΕΗ επομένως σε οικονομικές απώλειες. Ποιό είναι λοιπόν το τελικό όφελος από τα χαράτσια και τις αυξήσεις στις τιμές, όταν την ίδια ώρα -όσον αφορά τη ΔΕΗ- παραμένουν ανείσπρακτες οι οφειλές των εναλλακτικών παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας που εμφανίστηκαν σαν τον κομήτη, απέσπασαν  τεράστια κονδύλια από τους καταναλωτές για την κατανάλωση ρεύματιος και τελικά φυγάδευσαν τα χρήματα σε φορολογικούς παραδείσους αφήνοντας φέσια στο κράτος;

Τα συγκεκριμένα φοροεισπρακτικά μέτρα είναι βέβαιο ότι οδηγούν σε αδιέξοδα. Στην ουσία οδηγούν στην εξαθλίωση των πολιτών και αποδίδουν τα αντίθετα αποτελέσματα για το κράτος το οποίο από τη μια εισπράττει και από την άλλη οδηγείται ολοένα και ταχύτερα σε απώλειες (οικονομικές, κοινωνικές, ηθικές).

Σε αυτό το σημείο αναρωτιέται κανείς ποιός είναι ο απώτερος σκοπός όσων λαμβάνουν αποφάσεις για αυξήσεις ή επιβολή νέων φόρων; Είναι άραγε η βελτίωση των οικονομικών εσόδων του κράτους ή μήπως  απώτερος στόχος είναι η επιβολή νέων μέτρων όταν τα συγκεκριμένα μέτρα θα έχουν αποτύχει και θα αποτελέσουν την δικαιολογία για την επιβολή νέων μέτρων έστω και αν υπάρχουν  διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου ; 

(Ενδιαφέρον είναι και το άρθρο για τον καπνικό φόρο που είχε επιβληθεί επί Βυζαντίου    http://www.forologoumenos.gr/permalink/22158.html)