ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Σάββατο 21 Αυγούστου 2010

Η "οικονομία του Παξιμαδιού" και το life anti style

Μοιράζομαι μαζί σας ένα άρθρο του Ι. Γιανναράκη που διάβασα σήμερα στην εφμ Το Βήμα και πολύ μου άρεσε. Το άρθρο αναφέρεται σε αλλοτινές συνήθειες των απλοϊκών ανθρώπων των χωριών που κατάφεραν να επιβιώσουν σε δυσκολότερες συνθήκες από τις σημερινές. Ποιό ήταν το μυστικό τους? Πολύ απλά η σοφή οικιακή οικονομία και η ύψιστη οικολογική συνείδηση (δεν πετούσαν σχεδόν τίποτα). 

Σήμερα λόγω της υπερκαταναλωτικής κοινωνίας στην οποία ζούμε σταδιακά  κάποιες συνήθειες εγκαταλείπονται, για παράδειγμα τα τρόφιμα δεν αξιοποιούνται (ενώ παλιά τα συντηρούσαν με διάφορες τεχνικές π.χ. τα περίσσια φρούτα τα έκαναν μαρμελάδα, λικεράκια, τα περισσευούμενα λαχανικά τα έκαναν λιαστά, τουρσί κλπ ). Ομως και οι τεχνικές με τις οποίες επεξεργάζονταν και συντηρούσαν τις τροφές τείνουν να εκλείψουν επειδή απλά εμείς αδιαφορούμε.

Πιστεύω πως το συγκεκριμένο άρθρο προσφέρεται για προβληματισμό.

Η «οικονομία του Παξιμαδιού» κατέχει μια ιδιαίτερη θέση στην ιστορία μας και στη διαμόρφωση των ηθών και των εθίμων της σύγχρονης Ελλάδας (του μεγαλύτερου κομματιού της τουλάχιστον). 

Την αποτυπώνει παραστατικότατα η λαϊκή έκφραση «κάνει το σκ... του παξιμάδι»- δηλαδή η προσπάθεια κάτω από συνθήκες στέρησης να αξιοποιηθεί το καθετί, ακόμη και το τελευταίο απόρριμμα. Αλλωστε το παξιμάδι αποτελούσε για αιώνες βασική τροφή για τους ολιγαρκείς νησιώτες και έχει το πλεονέκτημα ότι δεν ξινίζει ούτε μουχλιάζει και μπορεί να διατηρηθεί για μήνες σε κιούπια και άλλα δοχεία. 

Σε ορισμένα νησιά μάλιστα, επειδή υπήρχε μεγάλη έλλειψη καυσόξυλων, άναβαν τους φούρνους μόνον δύο φορές τον χρόνο και έψηναν αντί για ψωμί απευθείας παξιμάδι! (*) Η έλλειψη καυσόξυλων ήταν βέβαια αποτέλεσμα της έλλειψης μεγάλων θάμνων και δένδρων, δηλαδή της έλλειψης νερού. Αρα μπορούμε να θεωρήσουμε και τη στέρνα βασικό στοιχείο της «οικονομίας του Παξιμαδιού», όπως και τις σκαλοπατιές στις πλαγιές των λόφων που μετέτρεπαν και τα γκρέμια σε καλλιεργήσιμες εκτάσεις. 

Στην ίδια οικονομία ανήκουν και οι διαδοχικοί νερόμυλοι που επαναξιοποιούν ο καθένας το νερό τού προηγούμενου, οι πέτρινες ξερολιθικά χτισμένες κατοικίες αλλά και η λιαστή ντομάτα, τα ξεραμένα σύκα, οι πίτες, οι πίτσες, οι χυλοπίτες και τα κάθε λογής μακαρόνια.

Ως πριν από λίγα χρόνια η ιδέα της ζωής στην
«οικονομία του Παξιμαδιού», στον κόσμο της στέρησης και της φειδούς, ασκούσε μια φολκλορική γοητεία και οι περισσότεροι προσπαθήσαμε να τη γευτούμε στα ξερονήσια του νησιωτικού αλλά και του ορεινού αρχιπελάγους. Μόνο που αφήναμε ανοικτή την πόρτα επιστροφής στη σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία, στον κόσμο της περίσσειας και της σπατάλης. 

Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Με λιγότερα χρήματα, ακριβότερα καύσιμα και μια επερχόμενη κρίση ανεπάρκειας βασικών αγαθών, επάνοδο χωρίς επιστροφή στην «οικονομία του Παξιμαδιού» προϊδεάζουν οι διεθνείς και οι τοπικές εξελίξεις, ειδικά αυτές που αφορούν την ενέργεια και τα τρόφιμα. 

Πώς επιδρά στον φούρνο της γειτονιάς μας το εμπάργκο στις εξαγωγές σιτηρών στο οποίο προχώρησε η Ρωσία λόγω της μείωσης της σοδειάς εξαιτίας των πυρκαγιών που έπληξαν τη χώρα; 

Ενώ την ίδια περίοδο η υπόλοιπη παγκόσμια- και ελληνική παραγωγή υπολείπεται σημαντικά των αναγκών και της ζήτησης; 
Πόσο έτοιμοι ήμασταν για αυτό; 
Εχουμε διατηρήσει και αφομοιώσει την τεχνογνωσία της φειδούς που τόσο έντονα υπάρχει γύρω μας σε κάθε χωριό και κάθε πλαγιά της Ελλάδας; 
Διαθέτουμε τη δημιουργική ικανότητα να μεταφέρουμε καινοτομικά αυτή την τεχνογνωσία στις ανάγκες τού σήμερα; 

Από τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ίσως να κριθεί το συλλογικό μας μέλλον.

Του Ι. Γιαννναράκη
jgiannarakis@in.gr
Πηγή Το Βήμα
21.8.2010

(*) Αναφέρεται στην εξαιρετική μονογραφία «Ο παραδοσιακός φούρνος στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα» του Τζώρτζη Νικολάου Μακρυωνίτη, Σύρος, 2005

Οι τεχνικές που γνώριζαν οι παλιοί άνθρωποι αρχίζουν να ξεχνιούνται. Οταν επέλθει ο φυσικός τους θάνατος επέρχεται ο θάνατος και σε αυτές τις τεχνικές αφού οι νεότερες γενιές δεν δείχνουν διατεθειμένες να τις συνεχίσουν (η αλήθεια είναι πως μερικές φορές απαιτούν κόπο, αν και όχι πάντα).  Η φυσική συντήρηση των τροφών που ήξεραν να κάνουν οι παλιοί άνθρωποι αντικαταστάθηκε από τα χημικά συντηρητικά των τροφίμων που χρησιμοποιούν οι βιομηχανίες. 

Πόσο πιο σοφό θα ήταν καθένας από εμάς να φρόντιζε τα του οίκου του και να μείωνε την σπατάλη ? Θα είχε κέρδος και οικονομικό, μα θα προστάτευε την υγεία του αλλά και το περιβάλλον.

Ευτυχώς που αυτές οι τεχνικές αν και τείνουν να εκλείψουν, μπορεί κανείς να τις  ξετρυπώσει αρκεί να ρωτήσει. Κάποια νοικοκυριά εξακολουθούν να τις χρησιμοποιούν άλλοι από ανάγκη, άλλοι από απλή συνήθεια και άλλοι από συνείδηση. 

Από Σεπτέμβρη σκοπεύω να αρχίσω να ανεβάζω στο άλλο μου blog,  το Life Anti Style κάποιες τεχνικές που μου εκμυστηρεύτηκαν κατά τη διάρκεια των περιπλανήσεών μου στην  ελληνική ύπαιθρο ηλικιωμένες γυναίκες σχετικά με τη συντήρηση τροφίμων ή και την αξιοποίησή τους προκειμένου να μην πετάμε τίποτα (έρχονται δύσκολες μέρες).

Εάν γνωρίζετε κι εσείς ή εάν μάθετε  παλιές τεχνικές συντήρησης ή αξιοποίησης τροφίμων θα χαρώ να μου στείλετε ένα e mail στο dyosmaraki88@gmail.com προκειμένου να τις μοιραστούμε με τους συνανθρώπους μας με σκοπό έναν διαφορετικό τρόπο ζωής , ένα life anti style κόντρα στο ρεύμα της υπερκατανάλωσης.



Πέμπτη 12 Αυγούστου 2010

Αύγουστέ μου με τα πανηγύρια σου.....δυό φορές νάσουν το χρόνο....

Εγώ δεν είμαι πλούσια
μα δεν παραπονούμαι
γιατί τις μέρες μου μπορώ
να τις ευχαριστιούμαι


Αυτά τα λόγια σιγοτραγούδαγε η Καλλικατζαρελένη καθώς ήρθε στη πυρωμένη από τον καύσωνα βεράντα, εδώ σε κάποια συνοικία της μεγαλούπολης. 
"Τρεις κι ο κούκος απομείναμε στη πόλη", συνέχισε, "μα η Αθήνα είναι πανέμορφη τώρα που ξαλάφρωσε από τα πολύβοα πλήθη.
....Αύγουστος μήνας...
Κάποιοι πλατσουρίζουν σε απόμακρες ή πολυσύχναστες παραλίες....
Κάποιοι άλλοι πλατσουρίζουν στη μπανιέρα του σπιτιού τους και τσιτσιρίζονται από τον καύσωνα των πόλεων.....
.....Αύγουστος μήνας....
...Ο μήνας με τα περισσότερα πανηγύρια.....
Σε κάθε γωνιά της ελλάδας οι άνθρωποι θα αποτινάξουν τις έννοιες και θα τραγουδήσουν και θα χορέψουν....
Και πολύ καλά θα κάνουν
Αλλωστε
ΖΩΗ δεν είναι μόνο η κρίση,
Δεν είναι μόνο η πολιτική
Είναι και αυτές οι μικρές χαρές της καθημερινότητας που κοντεύουμε να ξεχάσουμε....
...Αύγουστος μήνας....
Αλήθεια πότε ήταν η τελευταία φορά που σιγοτραγουδήσαμε ένα τραγούδι?
Πότε αγγίξαμε το χέρι του διπλανού μας για να τον ξεσηκώσουμε να χορέψει?
....Αύγουστος μήνας....
ΖΩΗ δεν είναι μόνο η θλίψη ή η οργή...
Είναι και η συνεύρεση με τους συνανθρώπους μας
Είναι και τα γλέντια και οι χαρές
Οι κρίσεις έρχονται και παρέρχονται
Αλλοτε αληθινές και άλλοτε φτιαχτές με σκοπό να μας φοβίσουν, να μας αποδυναμώσουν.
....Αύγουστος μήνας....
Η κρίση κάποτε θα περάσει....θάχει περάσει όμως κι η ζωή μας....
Στο χέρι μας είναι να στηρίξουμε το χέρι του συνανθρώπου μας και να μας στηρίξει και αυτός, να διατηρήσουμε τη ψυχραιμία μας και τη ψυχική μας ισορροπία.
Δεν χρειάζονται πολλά
Ενα χαμόγελο, λίγη συντροφικότητα και ένα κάτι από τον καθένα μας 
φτάνουν και περισσεύουν"





Κάτι τα λόγια της Καλλικατζαρελένης, κάτι το κέφι από ένα πανηγυράκι που είδαμε στο βίντεο από την Ολυμπο της Καρπάθου, κάτι οι υψηλές θερμοκρασίες της πρωτεύουσας παρασυρθήκαμε κι εγώ με την Μελένια και το ρίξαμε στο χορό και στο τραγούδι :

 Δόξες και πλούτη στη ζωή
καρφιά'ναι στο κορμί μας.
Μόνο στο γλέντι, στο χορό
θα βρει χαρά η ψυχή μας


Κι ευθύς αμέσως σηκώσαμε τη ματιά προς τον ουρανό μήπως και δούμε κάποια στιγμή τ΄Αυγουστιάτικο φεγγάρι που καθώς λένε είναι το ομορφότερο όλου του χρόνου...

Μα μη βιάζεστε, είναι νωρίς για τ΄Αυγούστου το φεγγάρι, αναφώνησε η Καλλικατζαρελένη

Απόψε πάντως ο Αυγουστιάτικος ουρανός θα μας χαρίσει βροχή από πεφταστέρια (Περσείδες)  (σχετικό άρθρο εδώ)


Απόψε πραγματοποιείται στην Ολυμπο της Καρπάθου
εκδήλωση προς τιμήν του Αντρέα Λεντάκη.
Οι υποχρεώσεις μας κράτησαν μακριά 
...Το βλέμμα μας όμως θάναι στραμμένο προς τον ουρανό ...
...η σκέψη μας θα ταξιδεύει μαζί με τους Περσείδες,
θα τριγυρνά κάπου εκεί ανάμεσά τους
θα ανακατεύεται ανάμεσα στις μουσικές και στα τραγούδια
η φωνή μας θα σιγομουρμουρίζει τα τραγούδια και τους σκοπούς
...των πανηγυριών του Αυγούστου...

...."Αύγουστε καλέ μου μήνα δυό φορές νάσουν το χρόνο"....

Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010

Του δρόμου : " Των Χανίων οι πινακίδες".....

Σήκωσε το κεφάλι!
Σαν περπατάς στην πόλη των Χανίων της Κρήτης δεν μπορεί να μην στρέφεις το βλέμμα ψηλά
Μόνο έτσι θα σου φανερωθούν των Χανίων οι πινακίδες
Τότε εσύ πορπατητή θα σμίξεις και θα γίνεις ένα με την ιστορία
Θα σμίξεις με παλιές Βυζαντινές οικογένειες λησμονημένες
Θα ανταμώσεις με Ηπειρώτες
που πολέμησαν για τη λευτεριά το '21 επειδή πολύ αγάπησαν τον τόπο σου
Λένε πως αυτοί εγκατέλειψαν τη δική τους πατρίδα για να ελευθερώσουν εσένα
Λένε πως ήρθαν κι άφησαν την τελευταία τους πνοή στου τόπου σου τα χώματα
Αυτοί σε τιμήσανε, εσύ τι κάνεις?
Μία παρακαταθήκη σου άφησαν μοναχά: Να θυμάσαι πως χάρη σ' αυτούς έζησες λεύτερος
Δροσουλίτες ή όπως αλλοιώς τους λένε, το πνεύμα τους τριγυρνά σα στοιχειό σε κάστρα εγκαταλελειμμένα που εσύ αλησμόνησες κι έπαψες εδ΄ω και καιρό να φροντίζεις
Ούτε απ΄έξω από τα κάστρα και τις αρχαίες πέτρες δεν περνάς πια, τα αποφεύγεις όπως αποφεύγανε κάποτε οι άνθρωποι τα τρίστρατα γιατί θεωρούσαν πως ήταν στοιχειωμένα
Μα μήπως τα κάστρα και οι αρχαίες πέτρες δεν είναι?
Στοιχειωμένες από πνεύματα ανθρώπων που πολύ αγωνίστηκαν γιατί τόλεγε η καρδούλα τους
Στοιχειωμένος κι εσύ από τα πνεύματα του παρελθόντος, μήπως επαναπαύθηκες λιγάκι?
 Μέσα στην κραυγαλέα σιωπή της μοναξιάς τους, έρχονται να σου θυμήσουν πως το πνεύμα ποτέ δεν λυγάει σαν έχει συναπαντηθεί τόσες φορές με ιστορίες χαραγμένες μέσα στις καρδιές των ανθρώπων
Να! Χαραγμένες, όπως στων Χανίων τις πινακίδες

Χάρη στων Χανίων τις πινακίδες μέχρι και με Κρήτες αγωνιστές θα ανταμώσεις κι ας μην τους ξέρεις
Εκείνοι σε ξέρουν
Αν μπορούσαν αυτοί να σου μιλήσουν κι εσύ να τους ακούσεις, είμαι σίγουρη πως θα σου έλεγαν :
-Γιατί πορπατάρη μου λύγισες ?
-Γιατί καμπούριασες?
-Γιατί περπατάς σκυφτός με το βλέμμα στραμμένο στο χώμα???? 
-Μην αφήνεις να σε λυγίζουν οι πρώτες δυσκολίες

Κι αν τα αυτιά σου είναι ανοιχτά για να ακούσουν τους ενθαρρυντικούς αυτούς ψιθύρους, κι αν η καρδιά σου είναι καθαρή και απαλλαγμένη από ανούσιες κατήφειες....τότε και μόνο τότε θα το καταλάβεις πως δεν είναι δυνατόν ο άνθρωπος να περπατά με σκυμμένο το κεφάλι
...Γιατί τότε....
δεν θα μπορέσει ποτέ να αντιληφθεί και να μάθει τι είναι γραμμένο στων Χανίων τις πινακίδες και θα συνεχίζει αιώνια να περπατά σκυφτός

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Ετοιμοι οι "κανόνες" για τη φίμωση στη bloggόσφαιρα????

Σύμφωνα με άρθρο της Ελευθεροτυπίας σχεδιάζεται να επιβληθεί ένα "ρυθμιστικό πλαίσιο" βάσει του οποίου θα ιδρύονται και θα ελέγχονται, από τη Δικαιοσύνη και όχι μόνο, όλα τα blogs και όλες οι ιστοσελίδες που υπάρχουν στο Διαδίκτυο. 

1. Το άρθρο συνεχίζει λέγοντας πως ο υπουργός Δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης προτίθεται, αμέσως μετά το καλοκαίρι, να καλέσει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και πολίτες σ' έναν ανοικτό, δημόσιο διάλογο, ώστε να ρυθμισθούν μέχρι το τέλος του έτους όλες οι εκκρεμότητες. Οπως πιστεύουν στο υπουργείο, στην πλειονότητά τους οι άνθρωποι του Διαδικτύου επιθυμούν να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση, ώστε να γνωρίζουν όλοι τους «κανόνες του παιχνιδιού» και να αποφευχθούν στο μέλλον φαινόμενα «κανιβαλισμού» και άλλων παράνομων προσωπικών επιθέσεων μέσω δημοφιλών ιστοσελίδων.  
Σημ. δική μας : Είναι δυνατόν να μας γνωστοποιηθεί ποιοί είναι "οι του υπουργείου" οι οποίοι πιστεύουν πως στη πλειονότητά τους οι άνθρωποι του Διαδικτύου επιθυμούν να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση?  Με βάση ποιά έρευνα στοιχειοθετούν αυτή τους την πεποίθηση?

2.«Λίαν συντόμως θα κληθούν οι ενδιαφερόμενοι φορείς -οργανώσεις προστασίας ανθρώπινων δικαιωμάτων, η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, ο Συνήγορος του Πολίτη- νομικοί αλλά και όσο το δυνατόν περισσότεροι bloggers- να πάρουν μέρος σε ανοικτή δημόσια διαβούλευση, προτείνοντας πρακτικά και νομικής φύσης μέτρα. Ο διάλογος αυτός θα διεξαχθεί και μέσω Διαδικτύου αλλά και «ζωντανά», με απευθείας προσωπική συζήτηση των συμμετεχόντων. 
Σημ δική μας : Κανένας blogger δεν έχει την νόμιμη εξουσιοδότηση να εκπροσωπήσει  άλλους bloggers πλην του εαυτού του. Εφ' όσον δεν υφίσταται επίσημο σωματείο με εκλεγμένους αντιπροσώπους κανείς δεν νομιμοποιείται να εκπροσωπήσει το σύνολο των bloggers που δραστηριοποιούνται στην ελλάδα αλλά και να εκφέρει άποψη η οποία να θεωρηθεί πως εκπροσωπεί/δεσμεύει και τους υπολοίπους.

3. Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι ωστόσο πολλά. Αρκετοί αναρωτιούνται εάν η κυβερνητική αυτή πρωτοβουλία υποκρύπτει κάποια προσπάθεια ελέγχου και περιορισμού των ανεξάρτητων sites και blogs που κάποιοι θεωρούν «ενοχλητικά». Είναι αληθές ότι οι μηχανισμοί καταστολής αλλά και ακραία κόμματα της ελληνικής Βουλής (ΛΑΟΣ) έχουν επανηλειμμένα επιτεθεί κατά συγκεκριμένων ιστοσελίδων, επικρίνοντας το περιεχόμενό τους και ζητώντας το κλείσμό τους, μόνο και μόνο επειδή εκφράζουν διαφορετικές πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις από τις δικές τους. Από την άλλη, οι μηχανισμοί δίωξης στην Ε.Ε. έχουν επιβάλει ένα καθολικό πέπλο επιτήρησης των «ύποπτων» κατά την εκίμησή τους sites, φακελώνοντας αυθαίρετα τους πολίτες που τα επισκέπτονται. 

4. Από την άλλη, η μεγάλη νομική μάχη για την άρση του απορρήτου των blogs βρίσκεται σε εξέλιξη. Οι διωκτικές αρχές, επικαλούμενες τις εγκυκλίους του πρώην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Γ. Σανιδά αλλά και του διαδόχου του, ζητούν από τις εταιρείες-παρόχους υπηρεσιών Ιντερνετ να τους δίδουν όλα τα στοιχεία και τις πληροφορίες για τους ιδιοκτήτες και διεχειριστές των ιστοσελίδων, σε βάρος των οποίων πολίτες και πολιτικοί, καταθέτουν μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμηση ή άλλά προσβολή της προσωπικότητάς τους. 
Σημ. δική μας : Είναι άλλο πράγμα να ζητούνται στοιχεία και πληροφορίες για ιδιοκτήτες-διαχειριστές ιστοσελίδων όταν έχει εκδοθεί σε βάρος τους  καταδικαστική απόφαση  και άλλο πράγμα να επιθυμεί η πολιτεία να καταργήσει την ανωνυμία ΟΛΩΝ των blogs με το έτσι θέλω.

Εξ άλλου η ΑΔΑΕ, επικαλούμενη την ευρωπαϊκή νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, επιμένει ότι τα στοιχεία που ζητά η αστυνομία ανήκουν στον πυρήνα της προστατευόμενης από το σύνταγμα αλληλογραφίας και δεν μπορούν να δοθούν χωρίς να τηρηθεί η συνταγματική και νομική διαδικασία. Για την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών, απαιτείται να έχει διαπραχθεί κάποιο ρητά αναφερόμενο σοβαρό έγκλημα (το πλημμέλημα της συκοφαντικής δυσφήμησης δεν ανήκει σε αυτά) και να αποφασίσει είτε το συμβούλιο πλημμελειοδικών είτε ο εισαγγελέας εφετών (για λόγους εθνικής ασφάλειας). 

(Ολόκληρο το άρθρο μπορείτε να το διαβάσετε εδώ)

Πρόσχημα θεωρώ την δήθεν ευαισθητοποίηση της πολιτείας "να μπει σε τάξη  η bloggoκοινωνία" και να αρθεί η ανωνυμία των blogs αφού ως γνωστόν οποτεδήποτε θέλησε να παρέμβει το έκανε δίχως αναστολές.

Αντί λοιπόν να χαραμίζει τον πολύτιμο χρόνο της για ανούσιους δήθεν δημόσιους διαλόγους η Πολιτεία, νομίζω πως θα ήταν φρονιμότερο να  λάβει όλα εκείνα τα μέτρα που προβλέπονται από το άρθρο 5Α του Συντάγματος που ορίζει πως κάθε πολίτης έχει δικαίωμα συμμετοχής στην κοινωνία της πληροφορίας.  Επίσης οφείλει αντί να παρεμποδίζει, να  επιταχύνει τον εκσυγχρονισμό και να υποστηρίξει την παραγωγή και τη διάδοση  των πληροφοριών που θα διακινούνται με ηλεκτρονικό τρόπο αλλά και να  διευκολύνει τη πρόσβαση όλων των πολιτών σε αυτές (Σχετικό άρθρο εδώ) (Διαβάστε συμπληρωματικά και εδώ)

Κάθε ενδεχόμενη απόπειρα φίμωσης της ελεύθερης φωνής των blogs και της κατάργησης της ανωνυμίας στον bloggo-κοσμο θα καταγγελθεί από τους ενωμένους bloggers στα Διεθνή δίκτυα . (σχετική ανάρτηση εδώ)

Με σκοπό την ευαισθητοποίηση του κοινού θα πραγματοποιηθεί σχετική live εκπομπή αύριο Τρίτη 3.8.2010  (ώρα 22.00) στο http://radio-enomenoi.blogspot.com/ 

"Πάντως εγώ, θέλω να υπογραμμίσω κάτι: δεν ξεχνώ πως πολλοί συγγραφείς, ποιητές, ζωγράφοι και λοιποί, έκαναν τα πρώτα βήματα τους ανώνυμα και παρουσίασαν τις πρώτες τους δημιουργίες χρησιμοποιώντας ψευδώνυμο. Δεν ξεχνώ επίσης πως, ακόμη και σήμερα, πολλές στήλες και άρθρα εφημερίδων και περιοδικών δημοσιεύονται ανώνυμα, με κάποιο nickname" (Πηγή http://djdb.me/giolias-blogs/)

"Μετά απ’ όλα αυτά (που είναι ελάχιστα δείγματα της παραπληροφόρησης που τρώμε καθημερινά) μπορεί κανείς να πιστέψει ότι η δημοσιογραφία που ασκείται «επώνυμα» σε παραδοσιακά μέσα «ενημέρωσης» και όχι σε μπλογκς, είναι πιο κοντά στην αλήθεια από τα όσα γράφουν οι μπλόγκερς; Από πού κι ως πού;
(Πηγή http://agazilos.org/2010/07/23/giolias-mme/)

Και μια δική μου παλαιότερη ανάρτηση εδώ για το ίδιο θέμα

ΥΓ. Σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι που αρχίζεις να αναρωτιέσαι για το πόσο συμπτωματικός είναι ο-αμέσως μετά το φονικό του Σωκράτη Γκιόλια-μεγάλος αριθμός άρθρων από "επώνυμoυς" δημοσιογράφους που εξαπέλυσαν λίβελλο κατά της ανωνυμίας των blogs? Ιδιαίτερα όταν αυτό ακολουθείται  από ακόμη μία ...."σύμπτωση....καπάκι" τους ψιθύρους περί  αναμενόμενων..... "κανονιστικών κανόνων" για την..... "κανονικοποίηση" των blogs!!!!