Αυτές τις μέρες παρακολουθώ με ενδιαφέρουν κάποιες μεμονωμένες φωνές που προσπαθούν να διαφωτίσουν για το τόσο πολύπλοκο θέμα του Ασφαλιστικό πέρα από την έκφραση μιας απλής διαμαρτυρίας. Η παρακάτω άποψη του Στέφανου Μάνου μου φάνηκε ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερα αποκαλυπτική και τη μοιράζομαι μαζί σας.
"Βουλευτής με ρώτησε τι θα έκανα στη θέση του για το ασφαλιστικό και το εργασιακό. Για το εργασιακό έχω ήδη απαντήσει αναλυτικά με άρθρο μου στην «Καθημερινή» στις 24/6/2010. Σε ό,τι όμως αφορά το ασφαλιστικό τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Οπως σωστά επεσήμανε η κ. Ξαφά στο άρθρο της στην «Καθημερινή» στις 4/7/2010 το νομοσχέδιο έχει πολλά θετικά στοιχεία επειδή περιλαμβάνει διατάξεις που θα συμβάλουν στη βιωσιμότητα του συστήματος, όπως προβλέπει το Μνημόνιο ΔΝΤ - Ε.Ε. Τέτοιες διατάξεις είναι η αύξηση του ορίου ηλικίας και ο περιορισμός ειδικών ρυθμίσεων που μειώνουν σημαντικά τη μέση ηλικία συνταξιοδότησης (μητέρες ανηλίκων, «βαρέα και ανθυγιεινά», συντάξεις αναπηρίας κ.λπ.). Θετική είναι η δημιουργία ενιαίου κέντρου ελέγχου και πληρωμής των συντάξεων και ενιαίου φορέα διαχείρισης των αποθεματικών, που μπορούν να περιορίσουν σημαντικά το διοικητικό κόστος. Τέλος, αποφασιστική είναι η ρύθμιση που προβλέπει ότι για τη σύνταξη λαμβάνονται υπόψη τα εισοδήματα ολόκληρου του εργασιακού βίου.
Αλλά ώς εδώ! Ολα τα παραπάνω που είναι προς τη σωστή κατεύθυνση από πουθενά δεν προκύπτει ότι είναι αρκετά για να εξασφαλιστεί η μακροχρόνια εξυγίανση του ασφαλιστικού συστήματος. Γιατί; Διότι δεν υπάρχουν αξιόπιστα στοιχεία.
Αλλωστε, ανακατωμένες μέσα στις θετικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, είναι και πολλές άλλες -περίπλοκα και ασαφώς διατυπωμένες- που μυρίζουν «φωτογραφίες» και «νομικές νάρκες» που για πολλά χρόνια θα δίνουν δουλειά σε αναρίθμητους δικηγόρους. Από λάθος έχουν περιληφθεί ή από κουτοπονηριά;
Ο κ. Λοβέρδος συνόδεψε την κατάθεση του νομοσχεδίου με μια επικαιροποιημένη (Μάιος-Ιούνιος 2010) έκθεση της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ΔΟΕ ή ILO) αναφορικά με τη χρηματοοικονομική εξέλιξη του Ελληνικού Συνταξιοδοτικού Συστήματος. Ο υπουργός θεώρησε τα συμπεράσματα της έκθεσης θετικά.
Στην αρχή της έκθεσης της ILO διατυπώνεται μια σημαντική επιφύλαξη που λόγω της σοβαρότητας του θέματος αντιγράφω:
«Επιφύλαξη: καθώς ήταν αδύνατον να παρασχεθούν αναλυτικές προβολές για το κάθε συνταξιοδοτικό σχήμα της Ελλάδος ξεχωριστά εντός του διαθέσιμου χρόνου, τα συνολικά αποτελέσματα του συστήματος βασίζονται σε εκτιμήσεις, λαμβάνοντας υπόψη τα τέσσερα σημαντικότερα σχήματα: το Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Μισθωτών ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Τον Οργανισμό Γεωργικών Ασφαλίσεων (ΟΓΑ). Τον Οργανισμό Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ) και το συνταξιοδοτικό σχήμα των Δημοσίων Υπαλλήλων. Αθροιστικά τα ανωτέρω ταμεία ασφαλίζουν το 92,9% του συνόλου των ενεργών ασφαλισμένων, καθώς και το 92,7% του συνόλου των συνταξιούχων της Ελλάδος. Ως εκ τούτου, τα συνολικά αποτελέσματα που παρέχονται στην παρούσα Αναλογιστική Εκθεση είναι προκαταρκτικά και εντός των επόμενων μηνών θα πρέπει να βελτιωθούν.»
Από τα 180 ή και περισσότερα συνταξιοδοτικά σχήματα ή ILO μπόρεσε να επεξεργαστεί μόνο 4! Για τα υπόλοιπα δεν υπάρχουν στοιχεία σήμερα, όπως δεν υπήρχαν και το 2008 όταν ο κ. Αλογοσκούφης κάλεσε την ILO να εξετάσει το ασφαλιστικό. Πέρασαν δύο χρόνια και ακόμη δεν υπάρχουν στοιχεία και δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται κάποιος να τα βρει. Γιατί; Διότι στα υπόλοιπα συνταξιοδοτικά σχήματα κρύβεται όλη η βρώμα του ασφαλιστικού συστήματος. Θα σκεφτείτε τι σημασία μπορεί να έχουν τα υπόλοιπα ασφαλιστικά σχήματα όταν τα 4 καλύπτουν το 92,7% των συνταξιούχων.
Η σημασία είναι ότι αυτό το μικρό 7,3% των υπόλοιπων συνταξιούχων λαμβάνει το 50% συν του συνόλου των συντάξεων.
Η ηθελημένη άγνοια της πραγματικότητας βολεύει αυτή τη μικρή ομάδα των συνταξιούχων και τους πολιτικούς της πάτρωνες. Το νομοσχέδιο του κ. Λοβέρδου δεν αγγίζει αυτούς τους συνταξιούχους. Διατηρεί τα προκλητικά αντικοινωνικά χρηματοδοτικά σχήματα αναλλοίωτα, όπως για παράδειγμα τις ιλιγγιώδεις συνεισφορές του προϋπολογισμού στο ταμείο της ΔΕΗ ή τις επίσης ιλιγγιώδεις επιβαρύνσεις που υφίστανται οι συναλλασσόμενοι με το αγγελιόσημο και τα χαράτσια υπέρ των ταμείων διαφόρων προνομιούχων ομάδων. Οποιος κατανοήσει τη σημασία όσων περιγράφω θα κατανοήσει επίσης την απύθμενη υποκρισία του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων απέναντι στα κοινωνικά ζητήματα. Ολες τους οι προσπάθειες καταλήγουν στην προστασία του 7,3% των συνταξιούχων που λαμβάνουν το 50% συν των συντάξεων."
* Ο Στέφανος Μάνος είναι πρόεδρος της ΔΡΑΣΗΣ. Το άρθρο είναι από
εδώ
Σχόλιο δικό μας :
Αν και στο Νομοσχέδιο περιλαμβάνονται δραστικές αλλαγές που θα έπρεπε να έχουν γίνει εδώ και δεκαετίες, καθώς φαίνεται υπάρχουν πολλά σκοτεινά σημεία τα οποία πιστεύω πως δεν θα πρέπει να ψηφιστούν εκτός και αν διαλευκανθούν. Δεν μπορεί να επιβαρύνεται το 92,7% των συνταξιούχων με την απαξίωση του πενιχρού τους εισοδήματος και από την άλλη να εξακολουθούν να παραμένουν στο απυρόβλητο οι "πορφυρογέννητοι". Είναι δυνατόν το 7,3% (σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του κ. Μάνου) να είναι αποδέκτης του 50% του συνολικού ύψους των συντάξεων που δίνουν τα Ταμεία και μάλιστα να μένουν στο απυρόβλητο????
Κατ΄αρχήν πιστεύω πως θα πρέπει να ισχύσει η διαδοχική ασφάλιση ΚΑΙ για τους πολιτικούς. Δεν μπορεί να εισπράττουν 6-7 συντάξεις από διαφορετικά Ταμεία. Θα πρέπει αναλόγως των εισφορών που έχουν καταβάλλει να εισπράττουν το αντίστοιχο τίμημα κατ' αναλογία των νόμων που ισχύουν για κάθε άλλο πολίτη (διαδοχική ασφάλιση).
Και κάτι άλλο : Θα πρέπει να δημοσιευτούν/γνωστοποιηθούν οι αναλογικές μελέτες (εάν έχουν γίνει) για κάθε κατηγορία εργαζομένων. Εάν τελικά η απώλεια εισοδήματος είναι τέτοια που ΔΕΝ εξασφαλίζει το "value for money"* δηλαδή την αναλογία της οικονομικής επιβάρυνσης του πολίτη (του ποσού δηλαδή που του παρακρατείται από τον μισθό για ασφαλιστικές εισφορές)) με το ύψος του εισοδήματος που θα προκύψει όταν θα πάρει σύνταξη τότε υπάρχει και άλλη λύση : Να του καταβληθεί το ποσό που του αναλογεί με βάση το σύνολο των εισφορών που έχουν παρακρατηθεί μέχρι σήμερα από τον μισθό του και από αύριο η ασφάλεια να μετατραπεί σε ΠΡΟΑΙΡΕΤΙΚΗ (όπως ήταν κάποτε) και να αποφασίζει ο ίδιος εάν τον συμφέρει να συνεχίσει να παραμένει ασφαλισμένος, να εξακολουθήσει δηλαδή να καταβάλλει ή όχι ασφαλιστικές εισοφορές. Ετσι ο ίδιος ο πολίτης θα είναι ελεύθερος να επιλέξει και να εξασφαλίσει μια πιο προσοδοφόρα λύση για μια αξιοπρεπή διαβίωση στα γεράματά του, (σίγουρα καλύτερη από αυτήν που αδυνατούν να του εξασφαλίσουν τα Ασφαλιστικά Ταμεία με τα χρήματα που του παρακρατούν).
Πιστεύω πως δεν υπάρχει νόημα ο ελληνας πολίτης να εξακολουθεί να καταβάλλει το υψηλότερο ποσοστό ασφαλιστικών εισφορών στην Ευρώπη για να απολαύσει τελικά τι?
Μια σύνταξη κάτω από τα όρια της φτώχειας την ίδια στιγμή που κάποιοι απολαμβάνουν υψηλότατες συντάξεις μόνο και μόνο επειδή έγιναν βουλευτές ή δήμαρχοι για 2 τετραετίες?????
Υπάρχει λόγος? Δεν νομίζω.....
* Value for money = (καλή κ.λπ.) σχέση ποιότητας-τιμής/κόστους, (υπηρεσίες που αξιοποιούν τα χρήματα του ασφαλισμένου πολίτη