ΑΡΧΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

Βίρα τις άγκυρες..... (νούμερο 3-4 δεν θυμάμαι πια...)


Βίρα τις άγκυρες για άλλη μια φορά....
Αυτή τη φορά το dyosmaraki ταξιδεύει σε ένα από τα νησάκια όπου τραγουδιέται το παραδοσιακό τραγούδι "το Δυοσμαράκι" με καθένα από αυτά να ερίζει για την πατρότητα του τραγουδιού....

Στο βίντεο που ακολουθεί (στην Κώτικη παραλλαγή)
"Το δυοσμαράκι" με την Αννα Καραμπεσίνη



Ο ένας λόγος του ταξιδιού είναι οι διακοπές και ο άλλος είναι ο τρύγος....
Αυτή τη φορά δηλαδή μάλλον θα ασχοληθούμε με τις κρασοκατανύξεις......
Οπως λέει και ο Ορέστης Μακρής....
.....Ασε με λοιπόν να πιω.....όσο μου γουστάρει......
......Ασε με στη τύφλα μου...και στο κατοστάρι...

"Ασε με λοιπόν να πιω" - Ορέστης Μακρής


*δείτε σχετική ανάρτηση περί κρασιών στο άλλο μου blog Life-anti-Style εδώ

Παναϊα μου και σώσε
Νου και φώτισή μου δώσε
να (γ)υρίζω τις ταβέρνες
να αδειάζω τις βαρέλες

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

* Η φωτό είναι ευγενική παραχώρηση του φίλου μου του Βασίλη (που δεν είναι blogger)

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

Η ζωή με τα δεκαοχτουράκια (ή Δοκιμές πτήσεων...)

Δεν πιστεύω να ξεχάσατε τα δεκαοχτουράκια (σχετικές αναρτήσεις εδώ και εδώ) Εγώ και νάθελα που να τα ξεχάσω. Ξετσούπισαν και θέλησαν να εξερευνήσουν τον κόσμο όπως κάθε μωρό όταν μεγαλώνει.....Και νάθελες δεν σε άφηναν να ησυχάσεις....
Πότε τάβρισκες πάνω σε σφουγγαρίστρες πότε ανάμεσα σε σκούπες..... Κι όταν δυνάμωσαν λίγο πήραν τους δρόμους.....
Κι εσύ να προσπαθείς να μην τα πατήσεις κατά λάθος αφού μπερδεύονταν μέσα στα πόδια σου......Κι άντε να ξέχναγες να φροντίσεις το κουπάκι τους με το νερό....κατέβαιναν σε πορεία διαμρτυρίας ακόμη και να είχες κλειστά τα ζάμια....
Σου λένε "τι έγινε? Μας ξέχασες???? Διψάμε....!!!!!" Επειτα άρχισαν να δοκιμάζουν τα φτερά τους, όχι δηλαδή πως είχαν και πολλά κέφια.....Φρουπ φρουπ καθημερινά γινόταν της κακομοίρας στο μπαλκόνι με τα δεκαοχτουράκια βαριεστημένα να μην θέλουν να πετάξουν αφού απ΄ότι κατάλαβα μάλλον τα διακατείχε ένα είδος υψοφοβίας....μα η εκπαίδευση έδειχνε σκληρή κάτω από το άγρυπνο (αλλά και στοργικό) βλέμμα του μπαμπά..... και της μαμάς.....Μετά από πολυήμερες προσπάθειες σήμερα το πρωί παρακολουθούσα τις δοκιμές πτήσεων ....μέχρι που....
....Φρρρρρ Φρρρρρ κατάφεραν να ανοίξουν τα φτερά τους και να απογειωθούν....
Κοντοστάθηκαν στα πρώτα καλώδια κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της μάνας που παρακολουθούσε κάθε τους κίνηση έτοιμη να παρέμβει για να τα προστατέψει....Βγήκα στο μπαλκόνι...Τα παρακολουθούσα με τη χαρά που βλέπει κανείς τα πρώτα βήματα ενός μωρού....
Επειτα από κάμποση ώρα το ένα από τα δεκαοχτουράκια άνοιξε τα φτερά του κι ήρθε και κοντοστάθηκε κοντά μου πάνω στο μπράτσο της τέντας....
Εγυρε το κεφαλάκι του κι έστρεψε το βλέμμα του...Να ήταν άραγε το " ευχαριστώ" για τις μέρες της φιλοξενίας σε αυτό το Αθηναϊκό μπαλκόνι??? Δεν ξέρω, δεν θα μάθω ποτέ....
Σε λίγο ήρθε και το δεύτερο δεκαοχτουράκι...
κοντοστάθηκαν και τα δυό σε μιαν άκρη του μπαλκονιού.....

...έριξαν μια τελευταία ματιά προτού ανοίξουν τα φτερά τους και χαθούν μέσα στον καταγάλανο ουρανό πάνω από τον Υμηττό αναζητώντας μια θέση στο φυσικό τους περιβάλλον, σε κάποιο δάσος που θα τα βοηθήσει να αρχίσουν μια νέα ζωή ....

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2009

Μια άγνωστη ιστορία - Ο κυρ Πέτρος και το Μινωϊκό σπιτάκι στον Βύρωνα



Κάποτε στον Βύρωνα ζούσε ο κυρ Πέτρος, Κρητικός στην καταγωγή. Ενας καλοκάγαθος άνθρωπος που κακό δεν είπε ποτέ για κανέναν. Κανείς δεν θυμάται πότε πρωτόρθε ο κυρ Πέτρος στη γειτονιά. Με τα χρόνια από το υστέρημά του έκανε ένα σπιτάκι να του θυμίζει το νησί του. Φαίνεται πως θα αγαπούσε την ιστορία γιατί την αυλή του σπιτιού του την στόλισε με κολώνες που ήταν ολόϊδιες με εκείνες των Μινωϊκών ανακτόρων. Μάλιστα ακόμη και στη βάση των εξωτερικών τοίχων εκεί που τους έντυσε με βότσαλα (συνηθιζόταν τα παλιά χρόνια, τότε που υπήρχαν ακόμη πολλά βότσαλα στις παραλίες) ενσωμάτωσε κάποια στοιχεία όπως τα κέρατα καθοσιώσεως (δηλαδή τα κέρατα του Μινώταυρου που κοσμούσαν τα παλιά ανάκτορα της Κρήτης). Μια βιλλίτσα ήταν το σπίτι του, ξεχώριζε από τα υπόλοιπα σπίτια. Ησυχος άνθρωπος ο κυρ Πέτρος, καθημερινά έκανε τη βόλτα του, όταν έκανε τα ψώνια του συζητούσε για την επικαιρότητα με τον μανάβη, τον μπακάλη της γειτονιάς, τον φούρναρη.

Αγαπούσε το χωριό του (κάπου απ΄το Λασίθι ήτανε όπως έμαθα) και το επισκεπτόταν τακτικά. Η τύχη τόφερε έτσι και δεν έκανε οικογένεια. Αμα αρχίνησαν να περνούν τα χρόνια, ο κυρ Πέτρος προβληματίστηκε για το τι θα γινόταν το Μινωϊκό σπιτάκι του Βύρωνα άμα ο ίδιος έκλεινε τα μάτια του. Θέλησε λοιπόν να κάνει ένα ψυχικό και να βοηθήσει το χωριουδάκι του αφού λάτρευε την ιδιαίτερη πατρίδα του. Αποφάσισε λοιπόν να γράψει μια διαθήκη. Στη διαθήκη έγραφε πως παραχωρούσε το Μινωικό σπιτάκι στον σύλλογο του χωριού του με τον όρο άμα ο ίδιος πεθάνει να έρχονται στο σπίτι του να μένουν τα φτωχά Κρητικόπουλα για να μην πληρώνουν ενοίκιο άμα έρχονταν στην Αθήνα για να σπουδάσουν. Πράγματι όταν μας άφησε χρόνους ο κυρ Πέτρος (όπως μου είπαν οι γείτονες θα πρέπει να πέθανε γύρω στο 1966-1968) τα πρώτα χρόνια έγινε σεβαστή η τελευταία του επιθυμία και στο Μινωϊκό σπιτάκι του Βύρωνα έρχονταν κι έμεναν Κρητικόπουλα και Κρητικοπούλες που σπούδαζαν στην Αθήνα. Το σπίτι του κυρ Πέτρου που βρίσκεται στην οδό Φορμίωνος (κοντά στο τέρμα) ήταν πάντα γιομάτο από χαρούμενες νεανικές φωνές και γέλια, κι εκείνος από εκεί ψηλά που βρισκόταν μάλλον θα χαιρόταν που έβλεπε πως αν και δικά του παιδιά δεν έκανε, τουλάχιστον μπόρεσε να βοηθήσει τα παιδιά κάποιων άλλων φτωχών συγχωριανών του σαν δεύτερος πατέρας.

Τα χρόνια περνούσαν, τα Κρητικόπουλα που έρχονταν στο Μινωϊκό σπιτάκι του Βύρωνα όλο και αραίωναν, μέχρι που έπαψαν πια νάρχονται....Το σπίτι του κυρ Πέτρου άρχισε να μαραζώνει. Εκεί που πρώτα η γειτονιά καθημερινά ζωντάνευε από τα κελαρυστά γελάκια των νέων ξάφνου βουβάθηκε. Κανείς δεν ξέρει το γιατί. Κάποιοι ισχυρίζονται πως μπορεί να έφυγαν από τη ζωή όσοι γνώριζαν την ύπαρξη του σπιτιού του κυρ Πέτρου και θα ξέχασαν να ενημερώσουν τα υπόλοιπα μέλη του συλλόγου του χωριού. Ετσι ίμπορεί σήμερα κανείς να μη γνωρίζει πως ο σύλλογος του χωριού τους έχει στην ιδιοκτησία του το σπίτι του κυρ Πέτρου για να μένουν σπουδαστές και μάλιστα δίχως να πληρώνουν ενοίκιο. Ενας άλλος είπε πως καθώς έμαθε λόγω του Καποδίστρια ο σύλλογος του χωριού του κυρ Πέτρου διαλύθηκε επειδή συγχωνεύθηκαν με κάποιο μεγαλύτερο χωριό. Αφού λοιπόν δεν είναι βέβαιο πως οι σύλλογοι (όπως και τα Ιδρύματα, τα Ασφαλιστικά ταμεία κλπ) έχουν ακριβή γνώση ολόκληρης της κινητής και ακίνητης περιουσίας που βρίσκεται στην κατοχή τους λόγω ελλιπούς καταγραφής στα βιβλία τους, ίσως κανείς να μη γνωρίζει την ύπαρξη του σπιτιού του κυρ Πέτρου.....

Οταν πρωτοήρθα σε ετούτην εδώ τη γειτονιά το σπιτάκι αν και ερειπωμένο κρατιόταν ακόμη καλά. Από τότε που άρχισε η τελευταία ξέφρενη άναρχη δόμηση (και καταστροφή της Αθήνας-δηλαδή εδώ και καμιά 5ετία ίσως και παραπάνω) όποτε περνώ έξω από το σπιτάκι του κυρ Πέτρου παρατηρώ και μια νέα καταστροφή. Χθες ήταν μερικές πετρούλες που είχαν αφαιρεθεί από τον εξωτερικό μαντρότοιχο, σήμερα λείπει ένα ολόκληρο κομμάτι του μαντρότοιχου θαρρείς και τον γκρέμισε καμιά μπουλντόζα.....!!!! Να είναι γιατί κάποιοι το έβαλαν στο μάτι και θέλουν να το γκρεμίσουν???? Ξέρετε δα πως γίνονται αυτά τα πράγματα, είναι να μη βάλουνε στο μάτι κάποιοι επιτήδειοι ένα κτίσμα που βλέπουν πως είναι εγκαταλελειμένο.... Κάνουν μια μικρή ζημιά στην αρχή για να δουν αν υπάρχει εκεί κοντά ο ιδιοκτήτης ή κάποιος γνωστός του. Αν δουν πως δεν αντιδρά κανείς συνεχίζουν το καταστροφικό τους έργο έως ότου με νομικά τερτίπια να καταπατήσουν τη ξένη περιουσία (χρησικτησία ονομάστηκε νομικά η κλεψιά ξένης ιδιοκτησίας).....

Βλέποντας την κατάληξη του σπιτιού που με τόση αγάπη δώρισε απλόχερα ο κυρ Πέτρος στον Σύλλογο του χωριού του για κοινωφελή σκοπό αναλογιζόμουν πόσες και πόσες ιδιοκτησίες από αυτές που δώρησαν με όλη τη καρδιά τους κάποιοι πολίτες θα χάνονται με τον ίδιο τρόπο κάθε χρόνο..... Αυτοί οι κάθε φύσεως ανώνυμοι φορείς κάποτε νοιάζονταν για τον τόπο τους και τα πρόσεχαν αυτά τα πράγματα. Τώρα πια λόγω του ότι παλαιότερα δεν ήταν υποχρεωτικό να καταγράφουν με ακρίβεια κάθε κινητό και ακίνητο αντικείμενο που βρισκόταν στην ιδιοκτησία τους (έγιναν και τόσες συγχωνεύσεις, άλλοι φορείς έκλεισαν άλλοι καινούργιοι φτιάχτηκαν στη θέση τους...) πολλά πράγματα χάνονται μέσα στη λήθη του χρόνου...ξεχνιούνται και τελικά καταπατώνται από κάποιους επιτήδειους ιδιώτες....

Ισως όμως να είμαι υπερβολική και τίποτα από όλα αυτά να μην ισχύει....Μπορεί να είναι απλά η ιδέα μου και τελικά και να μην εποφθαλμιά κάποιος να καταπατήσει το σπίτι του κυρ Πέτρου. Πάντως θα λυπηθώ πολύ μια μέρα να δω στη θέση του Μινωικού σπιτιού του Βύρωνα να ξεφυτρώνει καμιά γιγαντιαία πολυκατοικία.

Αντί για αυτό θα επιθυμούσα...
- είτε να ξυπνούσε από τον ύπνο του ο σύλλογος του χωριού του κυρ Πέτρου στον οποίο δωρήθηκε το παρόν ακίνητο (όπως μου έλεγαν οι γείτονες κάπου στη Νεάπολη Λασιθίου θα πρέπει να είναι) και να το επισκεύαζε και να το χρησιμοιούσε για τον σκοπό που δώρισε το σπιτάκι του ο κυρ Πέτρος
- είτε να το χρησιμοποιούσε ο Δήμος Βύρωνα ως πολιτιστικό στέκι (δεν γνωρίζω αν μπορεί να γίνει αυτό νομικά).

Αυτό που σίγουρα δεν θα επιθυμούσα είναι να περάσω μια μέρα και να μην δω να ανθίζει η όμορφη περικοκλάδα με τα πορτοκαλιά χωνάκια που κάποτε στόλιζε και εξακολουθεί ακόμη και τώρα να στολίζει το σπιτάκι του κυρ Πέτρου (θαρρείς και κάποιος να τη φροντίζει καθημερινά τόσο φουντωτή που είναι).... Πιστεύω πως θα ήταν τόσο άδικο για το μικρό αλλά τόσο ιδιαίτερο Μινωικό ανάκτορο της περιοχής μας, γιατί για την εποχή του ένα μικρό ανάκτορο θα ήταν το σπίτι του κυρ Πέτρου στον Βύρωνα.....

Σάββατο 15 Αυγούστου 2009

Ζωγραφίζοντας μια ιστορία - Παναγιά η Τριχερούσα

Ηταν πριν από μερικά χρόνια που σε μια δύσκολη φάση της ζωής μου 2 φίλοι αποφάσισαν να μου δωρίσουν την παραπάνω εικόνα της Παναγίας. Πέρασε καιρός ώσπου να παρατηρήσω πως η εικόνα απεικόνιζε την Παναγία με 3 χέρια!!!!
Δεν σας κρύβω πως η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου ήταν πως κάποιος είχε πουλήσει στους φίλους μου ελαττωματική εικόνα!!!
Ομως ντράπηκα να τους το πω....
Φυσικά η εικόνα δεν ήταν ελαττωματική μα όπως έμαθα πολύ αργότερα, απεικόνιζε την
Παναγιά την Τριχερούσα
(μια ακόμη ονομασία από τις πολλές που έχει αποδώσει ο λαός στην Παναγία).

Το απόκομα ενός περιοδικού που έπεσε εντελώς τυχαία στα χέρια μου μια μέρα μου αποκάλυψε πως
................................................

Στην εικόνα αυτή η Παναγία φαίνεται να έχει τρία χέρια.
Το τρίτο χέρι είναι αφιέρωμα του Ιωάννη Δαμασκηνού, προς την Παναγία για το εξής θαυμαστό γεγονός:
Στις αρχές του 8ου αι. μ.Χ. ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων ο Γ, με τη δύναμη που του παρείχε η βασιλική του εξουσία, αποφάσισε πως οι ιερές χριστιανικές εικόνες δεν ήταν πια ιερές. Η δήλωση της πρόθεσής του να καταστρέψει όλες τις εικόνες έγινε η αφορμή για να ξεσπάσει ένας από τους φοβερότερους εμφυλίους πολέμους στους κόλπους της Χριστιανοσύνης (υπόθεση εικονομαχίας). Στη μεγάλη χρονική περίοδο που κράτησε αυτός ο πόλεμος οι δύο αντίπαλες παρατάξεις αντιπαρέθεσαν τόσο τα επιχειρήματά τους όσο και τα πνευματικά τους ξίφη. Την περίοδο εκείνη, ένας Χριστιανός αγιογράφος, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός από τη Συρία (680-754 ή 787μ.Χ.) σε μια πραγματεία υποστήριζε τη θέση πως
"μέσω της σωματικής μας όρασης φτάνουμε στην πνευματική ενόραση"
στηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο τους εικονολάτρες οι οποίοι πίστευαν πως οι εικόνες θάπρεπε να συνεχίσουν να λατρεύονται ως ιερές.
Εξοργισμένος από αυτή τη πραγματεία ο αυτοκράτορας Λέων πλαστογράφησε ένα γράμμα στο οποίο δήθεν ο Ιωάννης τον ικέτευε να επιτεθεί στη Συρία και το έστειλε στον χαλίφη της Συρίας με ένα φιλικό σημείωμα : "Προφανώς έχεις έναν Χριστιανό προδότη στην αυλή σου...." Ο χαλίφης κάλεσε αμέσως τον Ιωάννη και του είπε : "το χέρι που έγραψε αυτό το γράμμα θα κοπεί και θα γίνει τροφή για τα σκυλιά μου..."
Εβαλε λοιπόν τον δήμιο κι έκοψε με το σπαθί το δεξί χέρι του Ιωάννη, που έπεσε στο πάτωμα.

Σύμφωνα με την παράδοση το ίδιο βράδυ ο Ιωάννης στο δωμάτιό του παρακάλεσε την Παναγία να τον θεραπεύσει κι έταξε πως εκείνος σαν αντάλλαγμα θα συνέχιζε να γράφει υπέρ της προσκύνησης των εικόνων. Σε λίγο αποκοιμήθηκε....Στον ύπνο του είδε τη Παναγία η οποία του είπε πως τον θεράπευσε όπως της ζήτησε μα κι εκείνος θα έπρεπε να εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε. Οταν ξύπνησε, το κομμένο χέρι του Ιωάννη ήταν στη θέση του. Μετά το θαύμα παρήγγειλε σ’ έναν χρυσοχόο και του έφτιαξε μιαν ασημένια παλάμη, την οποία και κόλλησε πάνω στην εικόνα, για να του θυμίζει την ευεργεσία της Παναγίας.
Έτσι η Παναγία απόκτησε τρία χέρια και πήρε από τότε το όνομα
Παναγία η Τριχερούσα.
Μετά απ’ αυτό ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός έφυγε από τη Συρία και πήγε στην Παλαιστίνη παίρνοντας μαζί του τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Μόνασε στo Μοναστήρι (ή Λαύρα) του Αγίου Σάββα ,(
βρίσκεται στην έρημο της Ιουδαίας) , ένα από τα αρχαιότερα λίκνα του μοναχισμού, όπου μέχρι σήμερα σώζεται σκαλισμένο μέσα στο βράχο το σπήλαιό του. Κλεισμένος εκεί προσευχόταν κι έγραφε ύμνους για την Παναγία. Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός κράτησε την υπόσχεσή του κι έγραψε πολλούς ύμνους συνχίζοντας να αντιστέκεται στην εικονομαχία. Αφησε παρακαταθήκη, αφού πεθάνει, να δοθεί η εικόνα στον πρώτο επίσκοπο Σάββα που θα επισκεπτόταν το Μοναστήρι. Πέρασαν πολλά χρόνια κι όταν επισκέφθηκε το Μοναστήρι ο βασιλιάς της Σερβίας Σάββας, του έδωσαν ως δώρο εκείνη την εικόνα της Παναγίας, που είχε στο κελλί του ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Την πήγε στην πατρίδα του, μα επειδή έγινε επανάσταση φοβήθηκαν μήπως καταστραφεί.
Τη φόρτωσαν λοιπόν σ’ ένα μουλάρι και το άφησαν να πάει όπου θέλει.
Το μουλάρι έφτασε στο Άγιο Όρος, έξω από τη Μονή Χιλανδαρίου.
Βγήκαν οι πατέρες και με ευλάβεια μετέφεραν την εικόνα στο ιερό Βήμα του Καθολικού όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα.


Από τη στιγμή που διάβασα το παραπάνω απόσπασμα το φύλαξα
(δυστυχώς δεν θυμάμαι από ποιό περιοδικό ήταν)
και το τοποθέτησα πίσω από την εικόνα.....

Βάλθηκα λοιπόν να γράψω εδώ στο blog τη παράδοση αυτή
-μέρα που είναι σήμερα της Παναγιάς -
για να την θυμάμαι εγώ, να την θυμάστε κι εσείς
μην τυχόν και κάποτε την αλησμονήσω

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

"Αθως σκιάζει νώτα Λημνίας βοός"....

" Για τη Λήμνο γιατί δεν γράφετε κάτι?"
Κάπως έτσι ξεκίνησε η συνομιλία μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, με αποτέλεσμα να φτάσουν στα χέρια μου οι φωτογραφίες που βλέπετε.

Στο βάθος βλέπουμε να δεσπόζει ο πέτρινος όγκος του Αθωνα ειδωμένος από μια παραλία της Λήμνου.
Σύμφωνα με έναν από τους μύθους ,

ο Aθως οφείλει το όνομα του στον ομώνυμο Θρακιώτη γίγαντα...
....."Αθως δε το όρος από Αθως γίγαντος, ώ Ποσειδών φασί το όρος επέθετο"....



Εκτοτε ο πέτρινος αυτός όγκος στέκει εκεί ακίνητος και κάποιες φορές όταν είναι καθαρή η ατμόσφαιρα μπορούν και τον διακρίνουν οι κάτοικοι της Λήμνου
(όπως σε αυτές τις φωτογραφίες).


Λέγεται λοιπόν πως η σκιά που έριχνε ο Αθως στη Λήμνο ήταν τόσο μεγάλη ώστε έφτανε να σκιάζει μέχρι το άγαλμα μιας αγελάδας που βρισκόταν στημένο σε μια πλατεία της αρχαίας Μύρινας
(πιθανότατα εκεί που σήμερα βρίσκεται η αφετηρία των ΚΤΕΛ).
Τριακοσίους δε φασί, σταδίους Λήμνου απέχων όμως ο Αθως σκιάζει αυτήν
Οθεν και η παροιμία

"Aθως σκιάζει νώτα Λημνίας βοός"


Στη θέα αυτών των πανέμορφων εικόνων το μυαλό μου ταξίδεψε σε κάποιους στίχους του Ελύτη
(από το Μονόγραμμα)


...Μες στη μέση της θάλασσας
από μόνο το θέλημα της αγάπης,
μ’ ακούς
ανεβάσαμε ολόκληρο νησί,
μ’ ακούς?
Με σπηλιές και με κάβους
κι ανθισμένους γκρεμούς....


...Ακουστά σ’έχουν τά κύματα
Πώς χαιδεύεις,πώς φιλάς
Πώς λές ψιθυριστά τό "τί" καί τό "έ"
Τριγύρω στό λαιμό στόν όρμο
Πάντα εμείς τό φώς κι η σκιά....


....Πάντα εσύ τ’αστεράκι
καί πάντα εγώ
τό σκοτεινό πλεούμενο

Πάντα εσύ τό λιμάνι
κι εγώ τό φανάρι τό δεξιά

Τό βρεγμένο μουράγιο
καί η λάμψη επάνω στά κουπιά.....



Άκου, άκου
Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει –
ακούς?;
Ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει –
ακούς?
Είμ’ εγώ που φωνάζω κι είμ’ εγώ που κλαίω,
μ’ ακούς?
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ,
μ’ ακούς?



ΥΓ. Ευχαριστώ θερμά τη Λημνιά φίλη που έστειλε τις φωτογραφίες και τις σχετικές πληροφορίες

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2009

Τα blogs, Ανώνυμα Επώνυμα ή....Φιμωμένα????



Στον bloggoκοσμο τα περισσότερα κείμενα καλύπτονται από την ανωνυμία ή την ψευδωνυμία. Η τέλεια ανωνυμία και η ιδωτικότητα αποτελούν έναν πόλο έλξης τόσο των συντακτών των κειμένων όσο και των σχολιαστών των κειμένων αυτών. Πρόσωπα και προσωπεία, πραγματική και εικονική ζωή μπερδεύονται μα και λυτρώνουν καμιά φορά και βοηθούν κάποιον να ζήσει δίχως να υποτάσσεται απαραίτητα στις κοινωνικές συμβάσεις. Η ανάγκη της επικοινωνίας οδηγεί στη λύτρωση αφού η μεν έντυπη δημοσίευση θέτει κάποιους φραγμούς (κοινωνικούς αλλά και οικονομικούς) η δε διαδικτυακή δημοσίευση προσφέρει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει κανείς αυτή του την ανάγκη.

Προτού καλά-καλά μελετηθούν επαρκώς από ειδικούς επιστήμονες οι πιθανές αιτίες που οδηγούν τους bloggers να γράφουν ψευδώνυμα οι επίσημοι φορείς βιάζονται να καταδικάσουν την ψευδωνυμία (την οποία βαφτίζουν ανωνυμία) και επιχειρούν με νομικά τερτίπια να επιβάλλουν την αποκάλυψη της πραγματικής ταυτότητας των γραφόντων, με το επιχείρημα της πάταξης της συκοφαντικής δυσφήμισης κάποιων επώνυμων (του δημόσιου βίου) από μερικά blogs.

Κατ΄αρχήν να διευκρινίσουμε πως η αναφορά σε "ανωνυμίες" είναι άστοχη αφού
-αφ΄ενός προκειμένου να ανοίξει κανείς ένα blog χρειάζεται απαραίτητα να ορίσει ένα ψευδώνυμο και
-αφ΄ετέρου είναι γνωστό πως εάν συντρέχει σοβαρός λόγος μπορούν ανά πάσα στιγμή οι αρχές να εντοπίσουν τον υπολογιστή από τον οποίο εκπέμπονται οι συκοφαντίες.
(Αν αυτό δεν αληθεύει τότε εξηγήστε μου πως η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος παίρνει συχνά -και δίκαια -εύσημα για την αποτροπή αυτοκτονιών νεαρών παιδιών τα οποία έχουν γνωστοποιήσει αυτή τους την πρόθεση σε διαδικτυακούς τόπους????) .
Επομένως καταρρίπτεται από μόνο του το επιχείρημα πως δήθεν η κατάργηση της ανωνυμίας των bloggers θα βοηθήσει στο να προστατευτούν κάποιοι πολίτες από κακόβουλες επιθέσεις αφού όποτε συντρέχει σοβαρός λόγος ο χρήστης του διαδικτύου ο οποίος εκτελεί κακόβουλες πράξεις μπορεί, ως γνωστόν, εύκολα να ταυτοποιηθεί από τις αρχές.

Μερικοί αναρωτιούνται

Μα
ἁν κάποιος δεν έχει να κρύψει κάτι γιατί να φοβάται να χρησιμοποιήσει το πραγματικό του όνομα?

Δεν είναι θέμα φόβου φίλοι μου....
- Κατά κύριο λόγο είναι θέμα έμπνευσης αλλά και ταύτισης με ένα ευφάνταστο ψευδώνυμο που εκτός του ότι εκφράζει τον κάτοχό του, πολλές φορές "κοινωνεί" στον άλλον λεπτομέρειες του σκοπού του blogger (π.χ. o Παραμυθάς, Cookthebook). Εγώ για παράδειγμα νοιώθω μια χαρά μέσα στο ψευδώνυμο dyosmaraki (το οποίο προέρχεται από ένα παραδοσιακό τραγούδι) Σε τελική ανάλυση το βρίσκω πολύ πιο ενδιαφέρον από ότι το να υπέγραφα ως Μαρία -προς Θεού δεν έχω τίποτα με τις Μαρίες -απλά θα αναγκαζόμουν να υπογράφω ως Μαρία_1, Μαρία_2 κλπ).

Εν τέλει, ως dyosmaraki πως να το κάνουμε, νοιώθω κατά κάποιον τρόπο μια μοναδικότητα....!!!
Κατεβαίνω από το καλάμι και συνεχίζω.......

- Αλλες φορές η ανωνυμία σου προσφέρει ένα είδος ελευθερίας (ή αλλοιώς "κάθαρσης").
Το να βγάζεις δηλαδή τα σώψυχά σου (μέσα από ένα κείμενο, μέσα από ένα ποίημα, μέσα από μια φωτογραφία) το να λες τις σκέψεις σου, το να δημοσιοποιείς αυτά που σου αρέσουν και αυτά που δεν σου αρέσουν, δίχως να κρατάς τα προσχήματα, δίχως να σκέφτεσαι τι θα σκεφτούν οι άλλοι αφού δεν γνωρίζουν πως μπορεί να είσαι ο γείτονας της διπλανής πόρτας είναι ένα είδος λυτρωτικής ελευθερίας της σκέψης.
Σε διαφορετική περίπτωση το κείμενό σου δεν θα είναι γραμμένο από σένα.
Απλά θα είναι γραμμένο για τους άλλους.....

Το φαινόμενο της ανωνυμίας και της ψευδωνυμίας δεν είναι καινούργιο, είναι πάρα μα πάρα πολύ παλιό. Αρκεί μόνο να θυμίσουμε πως πολλοί λογοτέχνες συνήθζαν να γράφουν με ψευδώνυμο. Ο συγγραφέας του έργου "Ελληνική Νομαρχία" υπέγραφε με το ψευδώνυμο "Ανώνυμος Ελλην", ο Ταγκόπουλος έγραφε στην Εστία με το ψευδώνυμο Νουμάς, και στο Εθνος ως Ιερεμίας. Πόσοι γνωρίζουν πως το πραγματικό όνομα του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου είναι Κωνσταντίνος Δημητριάδης ή πως το όνομα του Οδυσσέα Ελύτη ήταν Οδυσέας Αλεπουδέλλης???? Υπάρχουν και άλλοι και άλλοι που αυτή τη στιγμή δεν μου έρχονται στο μυαλό.

Μπορείτε μάλιστα να αναζητήσετε πόσους και πόσους συντάκτες σε εφημερίδες οι οποίοι γράφουν άρθρα με ψευδώνυμο. Θα μου πει κανείς πως ναι αλλά στις εφημερίδες γνωρίζουν τα στοιχεία του συντάκτη.
Σας απαντώ : "Οχι πάντα" Για παράδειγμα μέχρι τις μέρες μας δεν έχει αποκαλυφθεί ποιό ήταν το πραγματικό όνομα του "Ανωνύμου Ελληνος"και ας έχουν περάσει αιώνας και βάλε...Αλλοι μιλούν για τον Ροίδη άλλοι λένε για τον Κωλέττη μα η ουσία είναι πως ο "Ανώνυμος Ελλην" μας παρέδωσε εξαιρετικά κείμενα που μας "μιλούν" ακόμη και σήμερα.

Και για να μιλήσω για τον εαυτό μου, όσες φορές μου ζητήθηκε από κάποιες δημοτικές εφημερίδες να αναδημοσιεύσουν κάποιες αναρτήσεις υπέγραψα ως dyosmaraki, όχι για άλλον λόγο αλλά γιατί νοιώθω πως έχω ταυτιστεί πια με αυτό το ψευδώνυμο.


Υπάρχει στα αλήθεια "ανώνυμος"blogger????

Αν εξαιρέσει κανείς κάποιους "ανώνυμους"σχολιαστές στα blogs πρακτικά όλοι οι bloggers χρησιμοποιούν ένα "ψευδώνυμο". Είναι γεγονός πως κάποιοι ἁνώνυμοι"σχολιαστές συνηθίζουν να βρίζουν ασύστολα πρόσωπα και πράγματα, πολλές φορές δίχως οι βρισιές που γράφουν να σχετίζονται με το περιεχόμενο της ανάρτησης του blogger.
(δείτε ένα ενδιαφέρον άρθρο στο http://peslac.pblogs.gr/2008/03/geia-sas-eimai-anwnymos-kai-hrtha-na-sas-brisw.html).
Πόσοι και πόσοι όμως "ανώνυμοι"σχολιαστές δεν εμπλουτίζουν με τη παρουσία τους και τα σχόλιά τους τις αναρτήσεις των bloggers και δεν προσθέτουν πολύτιμα στοιχεία που βοηθούν αυτή τη διαδραστική διαδικασία που ονομάζεται blogging????
Γιατί λοιπόν κάποιοι να θέλουν να βάλουν σε ένα τουρβά όλα τα blogs και όλους τους σχολιαστές και να κολλάνε μια ταμπέλλα "ανώνυμος" επιχειρώντας ταυτόχρονα να επιβάλλουν τη συνωνυμία ανώνυμος=διαδικτυακός εχθρός????

Αν εξαιρέσει κανείς τις περιπτώσεις κατά τις οποίες κάποιος επιλέγει από μόνος του να δημοσιεύσει αναρτήσεις με το πραγματικό του όνομα δεν νομίζω πως το να γράφει κανείς ως "Ντορής"ή ως κ. "Παπατρεχάμενος" κάνει τη διαφορά και αλλάζει την ουσία που είναι η ποιότητα του κειμένου του γράφοντος.

Σύμφωνα με μιά άποψη
"Ένα κείμενο καλό θα είναι να κρίνεται από την ουσία του κι όχι από το όνομα του συγγραφέα. Άλλωστε, το πως μεταφράζεται εξαρτάται καθαρά από τον αναγνώστη και τα ροζμωβμπλεπρασινοκόκκινα γυαλιά του. Αν θες δηλαδή, να δεις συνομωσία και προπαγάνδα, θα την δεις. Αν θες να το εξιδανικεύσεις, θα το κάνεις. Και θα το κάνεις προκειμένου να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που κάνεις, δηλαδή να μην χαλάσεις τη ζαχαρένια σου..."
Την παραπάνω άποψη την έκλεψα από (εδώ)


Αντίθετα το να είναι υποχρεωμένος κανείς (και όχι -διεκρινίζω-να είναι δική του επιλογή) να υπογράφει με το ονοματεπώνυμό του περιορίζει την δυνατότα ενός προσώπου να εκφραστεί ελεύθερα και απρόσκοπτα για λόγους κοινωνικούς, επαγγελματικούς ή άλλους. Για αυτό το λόγο δηλώνω πως είμαι κάθετα αντίθετη στην επιβολή (δια νόμου) της γνωστοποίησης της ταυτότητας των bloggers. Προτιμώ να επαφίεται στον καθένα από εμάς να επιλέγει σε ποιούς αναγνώστες θα αποκαλύψει τελικά την αληθινή του ταυτότητα. Οσοι λοιπόν ταυτίζονται με αυτή την άποψη μπορούν να ενώσουν τη φωνή τους ως ένα είδος ομαδικής διαμαρτυρίας στο blog που άνοιξε για αυτό το σκοπό με τίτλο

"Ενωμένοι Bloggers" (εδώ)

Eξ άλλου (εξαιρουμένων εκείνων των bloggers οι οποίοι επιλέγουν από μόνοι τους να γράφουν με το πραγματικό τους όνομα) πιστεύω πως η γνωστοποίηση των προσωπικών στοιχείων στον χώρο της bloggόσφαιρας δεν ευνοεί κανέναν άλλον παρά μοναχά όσους κινούνται στον χώρο της δημόσιας σφαίρας και του life style της Μυκόνου (τυχαία η επιλογή του νησιού ) και των κοσμικών parties και επιθυμούν λόγω της επωνυμίας τους και των δημοσίων σχέσεών τους να συνεχίσουν και στο διαδίκτυο να απολαμβάνουν αυτή τη δημοσιότητα .

Αυτό το status έχω τη γνώμη πως δημιουργεί ανισότητες ανάμεσα στους bloggers παραβιάζοντας το συνταγματικό δικαίωμα της ισότητας ανάμεσα στους πολίτες (αφού και οι bloggers κάποιοι πολίτες είναι). Για τους υπόλοιπους (όπως εγώ) που δεν ξέρει ούτε η μαμά τους πως γράφουν στο διαδίκτυο και πως το ψευδώνυμό τους είναι κ. Bloggόπουλος, Βloggιάν ή Bloggαμπέλης σε τι άραγε θα ωφελούσε η γνωστοποίηση των προσωπικών τους στοιχείων???? Απλά αναρωτιέμαι.....

Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως σιγά σιγά στον κόσμο των bloggers διαμορφώνεται ένα είδος "εθιμικού δικαίου" . Στο "εθιμικό " αυτό δίκαιο οι ισορροπίες διαμορφώνονται μέσα από την αποδοχή ή την ελεύθερη αντιπαράθεση ιδεών, σκέψεων και απόψεων. Οι bloggers μοιράζονται σε ομάδες (είτε ως συντάκτες είτε ως αναγνώστες) αναλόγως των κοινών τους ενδιαφερόντων και των θεμάτων που πραγματεύεται κάθε blogger με αποτέλεσμα την αναγωγή τους σε σημαντική συνισταμένη της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Ισως μάλιστα αυτό το φαινόμενο θα έπρεπε να εκτιμηθεί ως μία δημιουργική αλλά και δυναμική πτυχή της ζωής μας και όχι να επιχειρείται η καταστολή του. Εξ άλλου θεωρώ πως θα ήταν προς τιμήν της πολιτείας να μάθει να "ακούει"τις προτάσεις των απλών πολιτών και όχι να σπεύδει να τις καταδικάζει.

Μια σκέψη που περνάει από το μυαλό μου είναι μήπως τελικά η απόπειρα επιβολής (δια νόμου) της γνωστοποίησης των προσωπικών στοιχείων των bloggers στην ουσία δεν επιδιώκεται για την προστασία από κακόβουλες πράξεις μα επειδή στη πλειοψηφία τους οι (ανιδιοτελείς) bloggers δεν ασχολούνται με το αν έφυγε πόντος από το καλσόν της κυρίας Χ που παραθέριζε στη Μύκονο αλλά προβάλλουν αυτά που οι ίδιοι αγαπούν, βιώνουν, τους προβληματίζουν και τους δυσκολεύουν στη πραγματική καθημερινή τους ζωή ειδωμένα με τα μάτια της καρδιάς τους και όχι της τσέπης τους....

είτε γράφουν επώνυμα είτε γράφουν ανώνυμα.

Το πιθανότερο είναι πως μάλλον κάποιοι ενοχλούνται που δεν μπορεί να επιβληθεί και στην bloggoσφαίρα η ενασχόληση με ένα life style το οποίο αν και ξένο προς την πραγματική ζωή (βίλλες, πισίνες και γκλαμουριά) προβάλλεται έντονα και επιβάλλεται τηλεοπτικά από το μεγαλύτερο μέρος των ΜΜΕ. Εν τέλει πιστεύω ακράδαντα πως οι δυσκολίες αλλά και οι χαρές καθώς και οι προβληματισμοί των απλών καθημερινών ανθρώπων δεν θα μπορέσουν να κρυφτούν μέσα στους βίαιους στροβιλισμούς ενός τεχνητού Jacuzzi.

Αυτά πιστεύω ως dyosmaraki......
"ἐπειδὴ νομίζω ἄχρηστον νὰ ἀποκριθῶ
εἰς ὅσους ἤθελαν ἐρωτήσει,
διατί κράζομαι ἀνώνυμος"
(Ανωνύμου Ελληνος - Νομαρχία Αθηνών - Λόγος περί ελευθερίας)

Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

Διαγωνισμός φωτογραφίας "Ειρήνη είναι....."

Ελαβα την παρακάτω πληροφόρηση και την μοιράζομαι μαζί σας....

Στα πλαίσια της προώθησης της Παγκόσμιας Πορείας για την Ειρήνη και τη Μη Βία, η ΜΚΟ «Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία» διοργανώνει πανελλήνιο διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα «ΕΙΡΗΝΗ ΕΙΝΑΙ…» με την αιγίδα της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNESCO.

Οι συμμετέχοντες καλούνται να αποτυπώσουν αυτό που για τους ίδιους εκφράζει η έννοια της Ειρήνης είτε ως προσωπική κατάσταση, είτε ως κοινωνική συνθήκη. Η διάρκεια του διαγωνισμού θα είναι από τις 12/6/2009 μέχρι τις 31/8/2009 (προλαβαίνετε ακόμη)

Κάθε συμμετέχων θα μπορεί να στείλει μέχρι 2 φωτογραφίες σε ηλεκτρονική μορφή, οι οποίες θα δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του διαγωνισμού http://www.eirinieinai.gr/ μέσω της οποίας δηλώνεται αποκλειστικά η συμμμετοχή. Στην ιστοσελίδα οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να πληροφορηθούν για τους όρους του διαγωνισμού, την κριτική ομάδα ανά κατηγορία και τα βραβεία των νικητών.

Υπάρχουν 3 κατηγορίες:
  • έγχρωμη,
  • ασπρόμαυρη και
  • επεξεργασμένη φωτογραφία,

σε μια προσπάθεια να καλυφθεί όλο το εύρος της έκφρασης των συμμετεχόντων.

Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν στις 21 Σεπτεμβρίου 2009, Παγκόσμια Ημέρα για την Ειρήνη, και οι 60 καλύτερες (20 ανά κατηγορία) θα εκτεθούν σε 10 πόλεις από τα τέλη Οκτωβρίου.

http://www.eirinieinai.gr/ – www.kosmosxorispolemous.gr – http://www.theworldmarch.org/

Διοργάνωση: ΜΚΟ Κόσμος Χωρίς Πολέμους και Βία. http://www.kosmosxorispolemous.gr/

Παγκόσμια Πορεία για την Ειρήνη και τη Μη Βία. http://www.theworldmarch.org/

Με την αιγίδα της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής της UNESCO

Περισσότερες πληροφορίες:
http://eirinieinai.dpgr.gr/http://www.eirinieinai.gr/

Για τον διαγωνισμό έμαθα από το
DPGR Virtual Community.

http://www.dpgr.gr/forum/index.php

Δευτέρα 10 Αυγούστου 2009

Στο Κάστρο της Τήνου - Εξώμβουργο

Κατά την επίσκεψή μας στην Τήνο μάθαμε πως στο νησί υπάρχουν 2 Δήμοι εκ των οποίων ο ένας είναι ο Δήμος Εξώμβουργου (ο οποίος έχει λάβει το όνομά του από το ομώνυμο λόφο όπου βρίσκεται το Κάστρο) με έδρα την Ξυνάρα. Περιλαμβάνει τους παραδοσιακούς οικισμούς: Ξυνάρα, Λουτρά, Κρόκο, Σκλαβοχωριό, Αγάπη, Περάστρα, Κώμη, Κάτω Κλείσμα, Καρκάδο, Αετοφωλιά, Καλλονή, Καρδιανή, Υστέρνια, Σμαρδάκιτο, Ταραμπάδο, Κάμπο, Χατζηράδο, Κτικάδο, Τριπόταμο, Σμπεράδο, Τζάδο, Κέχρο, Μέση, Στενή, Φαλατάδο, Καθλικάρο, Μυρσίνη και Ποταμιά. Επίσης, τους παράλιους οικισμούς Υστερνίων, Βαθύ, Καρδιανής (Γιαννάκη), Αγίου Ρωμανού και Κολυμπήθρας.

Κινήσαμε λοιπόν να επισκεφτούμε τα "Κάτω μέρη" της Τήνου όταν αντικρύσαμε τον επιβλητικό όγκο του Εξώμβουργου όπου πάνω του όπως μας είχαν πληροφορήσει βρισκόταν ένα Κάστρο και ένα Μοναστήρι. Ετσι δεν χάσαμε την ευκαιρία να τα επισκεφτούμε.

Στην κορυφή του λόφου ο επισκέπτης αντικρύζει τα υπολείμματα ενός μεσαιωνικού Κάστρου που χτίστηκε το 1207 από τους Ενετούς. Στην ευρύτερη περιοχή βρίσκει κανείς και άλλα αρχαιολογικά κατάλοιπα (τείχη, κατοικίες, νεκροταφεία) γεγονός που υποδηλώνει πως η περιοχή κατοικήθηκε ήδη από την προϊστορική εποχή. Την περίοδο που εντάθηκαν οι πειρατικές επιδρομές στο Αιγαίο (αρχές του μεσαίωνα), οι Τηνιακοί εγκατέλειψαν τα παράλια και κατέφυγαν στο εσωτερικό του νησιού, στο Εξώμβουργο όπου οχύρωσαν με ασφαλή τείχη το Κάστρο. Το Κάστρο ονομάζεται και "Κάστρο της Αγ. Ελένης" επειδή όπως λέγεται κάποτε υπήρχε στην κορυφή ένα εκκλησάκι αφιερωμένο στην Αγία Ελένη. Αρχαιολογικά ευρήματα που φιλοξενούνται στο Μουσείο της Χώρας προέρχονται από το ιερό της Δήμητρας και της Περσεφόνης το οποίο εικάζεται πως βρισκόταν εδώ. Σε αυτό εδώ το Κάστρο το οποίο αποκαλείται "το Κάστρο της Τήνου" (έτσι ονομαζόταν στις παλαιότερες γραπτές πηγές) κατέφευγαν οι κάτοικοι του νησιού κάθε φορά που ήθελαν να προστατευτούν από τους πειρατές. Φτάνοντας στους πρόποδες του Κάστρου παρατηρήσαμε την ύπαρξη ενός γιγάντιου σταυρού στη κορυφή του (δίπλα από άλλες κεραίες -πιθανότατα κινητής τηλεφωνίας-sic). Αρχίσαμε να σκαρφαλώνουμε. Αν και στη Χώρα του νησιού έκανε αποπνικτική ζέστη εδώ θα έλεγα πως χρειαζόσουν ελαφρύ μπουφανάκι με τη δροσούλα να κάνει την ανάβαση ευχάριστη και καθόλου κοπιαστική. Ετσι αποφασίσαμε να σκαρφαλώσουμε μέχρι την κορυφή.
Ο σταυρός στην κορυφή πράγματι ήταν τεραστίου μεγέθους και δέσποζε στον ορεινό όγκο κάνοντας επιβλητική την παρουσία του ακόμη και το βράδυ αφού όταν κανείς διασχίζει τη περιοχή τις νύχτες τον βλέπει να στέκει εκεί φωτισμένος.

Στη βάση του σταυρού βρισκόταν χαραγμένη μια πλάκα. Διαβάσαμε πως ο σταυρός είχε τοποθετηθεί εκεί το 1900, καταστράφηκε το 1915 και ξανατοποθετήθηκε το 1931. Δεν καταφέραμε να μάθουμε περισσότερα για τους λόγους που καταστράφηκε ο σταυρός. Καθήσαμε να ξαποστάσουμε απολαμβάνοντας την υπέροχη θέα ολόκληρου του νησιού. Οι μόνοι ήχοι που ακούγονταν ήταν τα τιτιβίσματα των πουλιών που φαίνεται πως τους είχαμε διαταράξει τη συνήθη γαλήνη τους. Ανοίξαμε τους τουριστικούς οδηγούς και αναζητήσαμε ιστορικές πληροφορίες για το Κάστρο. Το κάστρο καταστράφηκε τον Ιούνιο του 1715 όταν το νησί καταλήφθηκε από τους Τούρκους και το ανατίναξαν με αποτέλεσμα την ισοπέδωση των κτιρίων της πόλης και των κτιρίων της. Με την ανατίναξη του Κάστρου από τους Τούρκους έκλεισε η βενετική παρουσία στην Τήνο, μετά από 508 ολόκληρα χρόνια...

Μετά την καταστροφή του Κάστρου οι κάτοικοι αρχικά εγκαταστάθηκαν στο έξω-Borgo (την περιοχή που βρίσκεται έξω από το κάστρο). Αργότερα ο πληθυσμός άρχισε να απλώνεται στους υπόλοιπους οικισμούς του νησιού. Η δημογεροντία πέρασε σύντομα στη χώρα (τη σημερινή πόλη) ενώ ο καθολικός επίσκοπος εγκαταστάθηκε στην Ξινάρα. Τότε ως πρωτεύουσα του νησιού ορίστηκε πλέον η Χώρα και πήρε τη θέση του Εξώμβουργου (που μέχρι τότε ήταν η πρωτεύουσα του νησιού).

Η τοποθεσία όπου βρίσκεται το Κάστρο είναι η δεύτερη ψηλότερη τοποθεσία του νησιού (νομίζω 700 μ.) και για αυτό ο επισκέπτης απολαμβάνει μια απίστευτη θέα που περιλαμβάνει όλο το νησί. Υποθέτω πως η στρατηγική θέση της περιοχής δικαιολογεί την μακρόχρονη κατοίκηση της περιοχής.
Η ορατότητα φτάνει μέχρι τα θαλάσσια περάσματα το οποίο πρακτικά σημαίνει πως οποιεσδήποτε πειρατικές επιδρομές γίνονταν άμεσα αντιληπτές. Καθήσαμε αρκετή ώρα στην κορυφή του Εξώμβουργου προσπαθώντας να ταξιδέψουμε νοερά σε εποχές όπου εδώ η περιοχή θα έσφυζε από ζωή. Εδώ που άνθρωποι έζησαν, εργάστηκαν, παντρεύτηκαν, απόκτησαν οικογένεια λάτρεψαν τους δικούς τους θεούς....Εδώ που τα παιδιά τους θα τριγυρνούσαν στα καλντερίμια του Κάστρου και θα έπαιζαν όπως όλα τα παιδιά. Εδώ που ο θόρυβος από τους πολέμους θα είχε διαταράξει την ηρεμία και τη γαλήνη του τοπίου. Σήμερα μοναχά νεκρική σιγή ακούγεται στη περιοχή με το σώμα του Κάστρου να κείται ερειπωμένο και εμένα την επισκέπτριά του να προσπαθώ να ανασύρω τα μυστικά του μέσα από τους τουριστικούς οδηγούς.
Σκεφτόμουν πως σε άλλες χώρες τα Κάστρα αποτελούν προτεραιότητα για τις Υπηρεσίες Πολιτισμού, όχι μόνο τα φροντίζουν μα αποτελούν πόλους έλξης επισκεπτών με σημαντικά έσοδα που διατίθενται για να καλύψουν τα έξοδα συντήρησης και αναστήλωσης αυτών των χώρων.
- Γιατί εδώ στην Ελλάδα τα μεσαιωνικά Κάστρα είναι ξεχασμένα και καταρρέουν εγκαταλελελειμμένα στην αδυσώπητη παρέμβαση της φθοράς του χρόνου?
Ομως τις σκέψεις μου διέκοψε η φωνή της Μελένιας που υπενθύμιζε πως είχε φτάσει η ώρα να συνεχίσουμε το ταξίδι μας.....

Αρχίσαμε να κατηφορίζουμε.....Ημουν σιωπηλή....Οι σκέψεις και τα συναισθήματα ανάμεικτα.....Τα ερωτηματικά που αναζητούν απάντηση πολλά, κατακλύζουν το μυαλό....
- Γιατί εγκαταλείπονται τέτοιοι θησαυροί ????
- Γιατί το μάθημα της ιστορίας να εξακολουθεί να γίνεται με τον ίδιο και απαράλλαχτα μονότονο τρόπο εδώ και ατελείωτα χρόνια μέσα στον ψυχρό και απρόσωπο χώρο μιας αίθουσας διδασκαλίας που τελικά απωθεί τα παιδιά από τη μάθηση της ιστορίας του τόπου μας???? Γιατί να μην μπορούν να μετατραπούν αυτοί οι χώροι σε πόλους έλξης σχολείων όπου μέσω εκπαιδευτικών εκδρομών και προγραμμάτων θα μαθαίνουν την ιστορία σε πραγματικό περιβάλλον μέσα σε τόσα μνημεία που βρίσκονται διάσπαρτα στον τόπο μας ???
- Γιατί να μην προβάλλουμε την κοινή ιστορία άλλων πολιτισμών που πέρασαν από τη χώρα μας έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένας συνεκτικός κρίκος ανάμεσα στους λαούς μέσα από τη κοινή τους ιστορική πορεία????

Τόποι ρημαγμένοι και μουντοί
μοναχά της ανάσας μου η σιωπή
Κάστρα εγκαταλελειμμένα
μέσα στο χρόνο αφημένα

Πούναι οι δόξες και οι τιμές σας
κάστρα μου λησμονημένα???

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

Γελοιο-γράφοντας την επικαιρότητα ...To χάσμα των γενεών

Οι χθεσινές γενιές έλεγαν ......"της Κορέας γίνεται" και εννοούσαν ......
(φερδερ εξπλανεϊσιον εδώ)

(φέρδερ εξπλανεϊσον εδώ)Οι αυριανές γενιές θα λένε "της π...... γίνεται"
(συνώνυμον της φράσης "Αιδοίον πέλαγος")
....και θα εννοούν πως.....
(φέρδερ εξπλανέϊσον εδώ)

Οι προτεινόμενες λύσεις είναι δύο :
Οι σημερινές γενιές είναι διχασμένες....
Αλλες μιλούν για ...... μπουρλότο....

επηρεασμένες από τον στρατιωτικό χαρακτήρα του θέματος
και άλλες σκέφτονται απλά να "πάνε πλατεία"
ή
καλύτερα να "πάνε παραλία"
- καλοκαιράκι γαρ-
....Βέβαια ακόμη και αυτό έχει γίνει τόσο δύσκολο πια,
εκτός και αν....
Τς Τς Τς!
...Παράξενες γενιές....
...Παράξενες εποχές....

ΥΓ. Οι γελιογραφίες 1+2 είναι του Α. Πετρουλάκη και η 3 είναι του Η.Μακρή

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2009

Υπουργείο "ο Δυόσμος κι ο Βασιλικός" και τα Bloggoβραβεία

Ο Vad αποφάσισε να μοιράσει προεκλογικές υποσχέσεις και έτσι μου ανέθεσε το Υπουργείο "ο Δυόσμος κι ο Βασιλικός" (ή "Λαϊκής παράδοσης" όπως το λένε οι κουλτουριάρηδες). Πως μπορεί λοιπόν κανείς να αντισταθεί σε ένα τόσο μυρωδικό πειρασμό???? Με συγκίνηση λοιπόν δέχομαι τη πρόσκλησή του αν και δεν είμαι συνηθισμένη σε δημόσια αξιώματα.....!!!!
Ο γλυκός μας Σκρουτζάκος επίσης απένειμε βραβείο στο dyosmaraki όπως και το skouliki μας

O Αντώνης έγραψε πως βραβεύει το dyosmaraki γιατί του τρέφει μεγάλη αδυναμία (η αδυναμία είναι αμοιβαία Αντώνη μου)

Ενώ η freedula , σιωπηρή αναγνώστρια βράβευσε και αυτή το dyosmaraki του οποίου (μαζί με άλλα blogs) εκτιμά κι αγαπά τον λόγο (Σε ευχαριστώ σιωπηρή μου αναγνώστρια).

Σας ευχαριστώ πολύ φίλοι μου για αυτά τα βραβεία. Για μένα αξίζει βραβείο στον καθένα από όλους εμάς που δίχως οικονομικό ή άλλο όφελος θυσιάζει τον προσωπικό του χρόνο για να καταγράψει ιδέες και βιώματα. Στον καθένα που επιθυμεί να ανταλλάξει απόψεις και να μοιραστεί τις σκέψεις και τα συναισθήματά του με άλλους ανθρώπους με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Βρισκόμαστε εδώ όχι γιατί "πρέπει" μα γιατί έτσι "θέλουμε". Γράφουμε μόνο και μόνο επειδή η γραφή λυτρώνει τις σκέψεις και τα συναισθήματα....

Κανονικά θα έπρεπε να μοιράσω το βραβείο ονομαστικά σε κάποια άλλα blogs μόνο που πάντα με δυσκολεύει αυτή η επιλογή.
Γιατί?
Γιατί εάν δώσω το βραβείο σε κάποιους αυτό θα σημαίνει πως αδικώ όλους τους υπόλοιπους σιωπηρούς αναγνώστες που διαβάζουν το blog, τους οποίους δεν γνωρίζω
(όπως μέχρι προχθές την freedula).
Επιτρέψτε μου λοιπόν να αφιερώσω τα βραβεία σε όλους εσάς που μαζί (άγνωστοι μεταξύ αγνώστων) συμπορευόμαστε σε αυτή τη διαδικτυακή κοινωνία.
Οποιος από εσάς επιθυμεί μπορεί να κάνει σχετική ανάρτηση στο δικό του blog.

Υπογραφή

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Μαιζονέτες για τους αξιωματικούς χτίζονται μέσα στο δάσος (Σακέτα-Υμηττός)

36 μαιζονέτες (ή αλλοιώς κατοικίες) για αξιωματικούς έκτασης 1000 τ.μ. χτίζει το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας στο χώρο του στρατόπεδου Αερονομίας Σακέτα στον Βύρωνα.
Η έκταση στην οποία είναι χτισμένο το στρατόπεδο υπάγεται στη προστευόμενη Ζώνη Β του Υμηττού και βρίσκεται σε πευκόφυτη περιοχή!!!
Η οικοδόμηση κατοικιών στη προστευόμενη Ζώνη Β του Υμηττού παραβιάζει ακόμη και αυτό το εν ισχύει
Προεδρικό Διάταγμα της 31.8.1978
(«περί καθορισμού ζωνών ρυθμίσεως και προστασίας του Υμηττού»)
το οποίο ορίζει πως
στη
Ζώνη Β του Υμηττού, «επιτρέπονται εγκαταστάσεις κοινωφελών μόνον λειτουργιών και ειδικότερα η δόμηση μόνον κτιρίων χρήσεως αθλητισμού, πολιτιστικών εκδηλώσεων, νοσοκομείων, θεραπευτηρίων, ορφανοτροφείων, και εν γένει κτιρίων προς εξυπηρέτηση αναλόγων ευαγών σκοπών, ως η δημιουργία αλσών, πάρκων και εν γένει χώρων πρασίνου και υδαταποθηκών».

Ενώ το πάγιο αίτημα των κατοίκων είναι η απομάκρυνση του στρατοπέδου Σακέτα από το δάσος (σημειωτέον μέσα στο δάσος υπάρχει βενζινάδικο για να εξυπηρετεί τις ανάγκες των οχημάτων υπαλλήλων του Δημοσίου....με λίγα λόγια μια ωρολογική βόμβα μέσα στη καρδιά του πολύπαθου Υμηττού) ,το Υπουργείο Αμυνας αποφάσισε να επεκτείνει τις εγκαταστάσεις του στρατοπέδου!!!!!

Με πρόσχημα την ανακαίνιση των ήδη υπαρχόντων εγκαταστάσεων (συνολικής έκτασης 1000 τ.μ.) οι εργασίες επεκτάθηκαν (?) για να συμπεριλάβουν την κατασκευή νέων κατοικιών συνολικής έκτασης άλλων 1000 τ.μ.

Κάτοικοι, δημοτικές παρατάξεις της αντιπολίτευσης του Δήμου Βύρωνα καθώς και τοπικοί φορείς παρενέβησαν ενώ μέλη των επιτροπών κατοίκων Βύρωνα και Καισαριανής που πληροφορήθηκαν για την αυθαίρετη κατασκευή νέων κτιρίων στο Σακέτα επισκέφτηκαν τον διοικητή του στρατοπέδου κ. Χαράλαμπο Τουράτζωφ και ζήτησαν να τους παρουσιάσει τη σχετική άδεια οικοδόμησης από την Πολεοδομία. Ο Διοικητής ισχυρίστηκε ότι δεν γνώριζε ούτε τον αριθμό οικοδομικής αδείας ούτε τα τετραγωνικά μέτρα που χτίζονται εντός του στρατοπέδου ούτε τη χρήση για την οποία προορίζονται τα κτίσματα, παρά μόνο πως προορίζονται γενικά και αόριστα για τις ανάγκες διοικητικής μέριμνας. Επίσης αρνήθηκε να δώσει το όνομα του εργολάβου, και παρέπεμψε το θέμα στο Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας. Επέμενε πως οι εργασίες είναι πέρα για πέρα νόμιμες καθώς αυτή την ενημέρωση είχε από την υπηρεσία του.

Με ανακοινώσεις τους κάτοικοι και Δημοτικές Πρατάξεις καταγγέλουν την Πολεμική Αεροπορία και το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας ότι καταπατούν το νόμο και αποκρύπτουν τα στοιχεία από τους πολίτες. Με αυτές τις αδιαφανείς διαδικασίες ανέγερσης κτιρίων μέσα σε προστατευόμενη περιοχή παραμένουν αναπάντητα τα παρακάτω ερωτηματικά :

1. Ποιά είναι η θέση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Εθνικής Αμυνας
και της αρμόδιας Διεύθυνσης του Γ.Ε.Α.?


2. Ποιά είναι η θέση και οι ουσιαστικές ενέργειες του Συνδέσμου Προστασίας και Ανάπτυξης του Υμηττού (ΣΠΑΥ) για το θέμα?
(δεδομένου ότι αν και δεν υπάρχουν συγκεκριμένες απαντήσεις και προσκόμιση των σχετικών δικαιολογητικών - όπως η άδεια οικοδόμησης από την Πολεοδομία - αναλώνεται πολύτιμος χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου οι οικοδομικές εργασίες συνεχίζονται)

3. Σε τι ενέργειες έχει προβεί ο Δήμος Βύρωνα?
....για την υλοποίηση πρόσφατου ομόφωνου ψηφίσματος για την απομάκρυνση των στρατιωτικών εγκαταστάσεων και εν γένει οχλουσών δραστηριοτήτων από το βουνό?

(να υπενθυμίσουμε πως ο δήμαρχος Βύρωνα κ.Χαρδαλιάς - ο οποίος είναι και πρόεδρος του ΣΠΑΥ - πριν από μερικούς μήνες ζητούσε την παραχώρηση των εγκαταστάσεων του στρατοπέδου, για να μεταφέρει εκεί το Δημαρχείο του Βύρωνα)

4. Ποιά είναι η θέση του Δασαρχείου
για το συγκεκριμένο θέμα και πότε περιμένει να παρέμβει???
Μήπως αφότου ολοκληρωθούν οι οικοδομικές εργασίες?

Στις ανακοινώσεις αυτές οι κάτοικοι και οι δημοτικές παρατάξεις ζητούν :

α) Την απομάκρυνση του στρατοπέδου Σακέτα και τον άμεσο τερματισμό οποιασδήποτε οικοδομικής δραστηριότητας βρίσκεται σε εξέλιξη.

β) Να κηρυχτεί το σύνολο του ορεινού όγκου του Υμηττού ζώνη απόλυτης προστασίας με απαγόρευση κάθε οικοδομικής δραστηριότητας στο βουνό δίχως καμία απολύτως εξαίρεση (π.χ. Στρατός)

Οι 15 Δήμοι - μέλη του Συνδέσμου Προστασίας και Ανάπτυξης του Υμηττού προειδοποιούν ότι θα προχωρήσουν σε δυναμικές κινητοποιήσεις αν δεν σταματήσει άμεσα η κατασκευή των 36 μαιζονετών (κατοικιών ή δωματίων κατ΄άλλους) που προορίζονται για αξιωματικούς της Πολεμικής Αεροπορίας και χτίζονται μέσα στο στρατόπεδο της πρώην 350 Πτέρυγας Μάχης με απόφαση του ΓΕΑ. Οι ίδιοι επισημαίνουν πως αφού δεν έχει προκομιστεί άδεια ανέγερσης των κτιρίων από τις αρμόδιες αρχές η προσφυγή στην Εισαγγελία αποτελεί μονόδρομο. Η Εισαγγελία έπειτα από 30 ημέρες ενημέρωσε πως αδυνατεί να δώσει απάντηση στο ερώτημα περί τους αριθμού αδείας ανέγερσης κτιρίων και επικαλέστηκε.....θέμα απορρήτου!!!

Η κ. Αννα Φιλίνη βουλευτής κατήγγειλε ότι την ίδια στιγμή που το ΥΠΕΧΩΔΕ επικαλείται πως με το νέο ΠΔ προστατεύεται ο Υμηττός στην πράξη μάλλον συμβαίνει το αντίθετο.

Σχετικά δημοσιεύματα για το εν λόγω θέμα μπορείτε να βρείτε εδώ , εδώ , εδώ , εδώ , εδώ και στη Βυρωνιώτικη εφημερίδα Δημοτικός Αντίλογος αρ. φύλλου 57.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το τι παίζεται στον Υμηττό (π.χ. ζώνες προστασίας, αυτοκινητόδρομοι) σας υπενθυμίζω παλαιότερη ανάρτησή μου που θα την βρείτε εδώ.

*Η φωτό 1 είναι από Τα Νέα on line
*Η φωτό 2 από την εφμ Δημοτικός Αντίλογος

ΥΓ. Και όλα αυτά στα μουλωχτά εν μέσω......θερινής νυκτός.... (όπως συνήθως γίνεται σε παρόμοιες περιστάσεις) όταν οι πολίτες απουσιάζουν

Τρίτη 4 Αυγούστου 2009

Η θειά μου το Dyosmaraki.....

....Μου ζήτησε να σας παραχωρήσω την πρώτη αποκλειστική συνέντευξη της ζωής μου.....
.....Πφφφφφ! Τι θειά και αυτή.....
....Δεν πρόλαβα να βγω από τη κοιλιά της μαμάς μου
(μια μέρα πέρασε ντε...!!!)
και προσπαθεί να με μπάσει στον κόσμο των ενηλίκων με αυτές τις πως τις είπαμε?
.....Α, ναι....τις συνεντεύξεις!!!
....Πως με λένε?
....Που να ξέρω????
....Στο χέρι μου είναι????
....Αν ήταν στο χέρι μου θα τους ζητούσα να με ονομάσουν Γαρουφαλιά, Τριανταφυλιά, Λεβάντα, Μυρτώ κάτι τέτοιο γιατί μου φαίνεται πως αγαπώ πολύ τα λουλούδια και τις μυρωδιές.....
.....Ομως νομίζω πως θα με ονομάσουν Σέβη
(έτσι άκουσα δηλαδή να ψιθυρίζουν οι μεγάλοι).
....Με περίμεναν να γεννηθώ γύρω στον 15αύγουστο όμως τους την έσκασα....δηλαδή δεν τους την έσκασα ακριβώς....μάλλον την πάτησα.....μπερδεύτηκα με το κορδόνι (=ομφάλιο λώρο). Στη προσπάθειά μου να το βγάλω φαίνεται πως άρχισα να στριφογυρνάω πολύ στη κοιλιά της μαμάς μου εκείνη ανησύχησε, πήγε στο γιατρό και αποφάσισαν άρον άρον να με βγάλουν νωρίτερα....
....Τέλος πάντων τέλος καλό όλα καλά....
....Γεννήθηκα με πυκνά μαλλιά....Μαυρομαλλούσα κοπελλιά......Οι κοπέλλες που με φροντίζουν στο μαιευτήριο τρελλαίνονται να ασχολούνται καθημερινά μαζί μου....
Κάθε μέρα με πηγαίνουν στη μαμά μου με διαφορετικό χτένισμα
(άλλοτε με χτένισμα emo... άλλοτε με καρφάκια....άλλοτε μου κάνουν ένα τσουλούφι στο μέτωπο σαν κοκκοράκι και άλλοτε μου τα χτενίζουν λες και φοράω κράνος Γερμανικό!!!)
Που θα πάει όμως????
Δεν θα φύγουμε από εδώ???

Αυτάααα!!!!
....Τι άλλο λένε σε μια συνέντευξη????
Χμμμμ!!!
....Λοιπόν τέλος η συνέντευξη γιατί κουράστηκα τώρα.....
....Αμα σαραντίσω τα ξαναλέμε, σκεφτείτε τι θέλετε να με ρωτήσετε και με ρωτάτε τότε ....
....Τώρα δεν έχω όρεξη....
....Προς το παρόν πεινάω και νυστάζω......
....Αχ αυτές οι συνεντεύξεις....πόσο κουραστικές είναι....
.....Ομως τώρα νύσταξα....
.....Νύσταξα απίστευτα.........Νυστάαααααααζωωωωωω λέμε....(Χασμουρητό)

.....ΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖΖ (Ροχαλητό)

ΥΓ. Αγαπητοί φίλοι, σας ενημερώνω πως έχω ενεργοποιήσει τον μετριασμό σχολίων.
Οπως διάβασα στο blog του Kitsos Mitsos πολλά blogs δέχτηκαν "επίθεση" από Κινεζικό bot το οποίο έγραφε ακατανόητα κείμενα (Κινεζικά) σε σχολιασμό αναρτήσεων υπερπηδώντας τη λεκτική επαλήθευση!!!!
Εχει γίνει σχετική αναφορά στη Google και περιμένουμε απάντηση